Άλλη μία νύχτα φεγγαρένια

μέσα στη βουή του κόσμου πίστεψα σε σένα

ποτέ δεν βρήκα το γυρισμό

σκέφτομαι εσένα, εμένα και γενικά τη μέρα

που είπα ότι και να γίνει θα σε ‘χω φυλαχτό

από εκείνη τη νύχτα χάθηκα μες στους καπνούς, τη ζάλη

έχασα το μέτρημα των λαθών

έπεσε και χάθηκε το ζάρι

περπατώ και συνειδητοποιώ πως

η ματιά σου με ιντριγκάρει

μα μες τους καπνούς και τα σκοτάδια

σε βλέπω, με φλερτάρεις

μα να θυμάσαι κάτι

κάνεις δεν κλαίει κάτω από το φεγγάρι.

Μία μέρα στο ξέφωτο θα σου μιλήσω για εμένα

φλεγόμενη καρδιά, ανάμειξη με πέτρα

και εσύ θα μου πεις για σένα

σε είχα καταλάβει, βροχή και αέρας

έχεις φτιαχτεί για μένα

χάρηκα, είμαι το παιδί γεννημένο από εμένα.

Τα πάντα όλα μέσα στις αμφιβολίες

σκέψεις από το παρελθόν μου θυμίζουν στο παρόν τις αμαρτίες

ξενύχτησα στα σκαλοπάτια σου και έχασα κάθε κίνηση τού νου

εγώ στο είχα πει θα είμαι δίπλα σου

και ας ματώνω από παντού.

Τα μάτια σου καθρεφτίζουν την απαιτούμενη μορφή μου

οι μύες μου χαλαρώνουν στον ήχο της φωνής σου

ξυπνάω ζαλισμένη

παραδίνομαι αμέσως στην αυγή

και εσύ πάλι εκεί.

Μην πετάξεις το φυλαχτό στη στάχτη να καεί

όλο το μέσα σου θα τσουρουφλιστεί

ό,τι με σκοτώνει μου μοιάζει ηδονή

μία κόκκινη αυγή στο ξέφωτο

θα σου μιλήσω για εμένα

πώς έφτασα μέχρι εδώ

ζωντανά και πεθαμένα

και εσύ θα μου πεις για σένα

σε είχα καταλάβει

βροχή και αέρας.

[Η Σοφία Μαστροδήμου δημιουργεί στίχους βασισμένη σε επιρροές ελληνικής χιπ-χοπ μουσικής.]