09.02.24
Τα ημερολόγια – σημειωματάρια τόσων χρόνων περιέχουν (αλήθεια γιατί τόσο άτακτα γραμμένα) πληροφορίες για την ζωή μου, που διαφορετικά θα ήταν ξεχασμένες.
Θα πρέπει να πεταχτούν κάποια στιγμή από μένα την ίδια καλύτερα. Προς το παρόν τα ξεψαχνίζω και δεν είναι καθόλου ανώδυνο αυτό το ξεψάχνισμα.
Η Μαρία και η γάτα της. Σχέδιο Μαρίας Πανούτσου σε ημερολόγιο το 1990. Μελάνι.
Μια μικτή επιλογή από διάφορα ημερολόγια (με έκπληξη βλέπω) αποδεικνύει μια απαισιοδοξία για τα ανθρώπινα, όμως τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο. Η απαισιοδοξία ισορροπεί με την αισιοδοξία και έτσι έχουμε ποικιλία καταστάσεων, πράγμα που μας κρατά με κάποιον τρόπο υγιείς.
Είναι λίγο σαν την ελπίδα ή σαν το μαρτύριο του Σίσυφου. Κάπως έτσι πορευόμαστε. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η ζωή του ανθρώπου πάνω στην γη. Ο Αλμπέρ Καμύ, ο τρισαγαπημένος μου συγγραφέας, λέει στο δοκίμιό του «Ο μύθος του Σίσυφου»:
[…] Ο παράλογος άνθρωπος πρέπει να εξαντλεί τα πάντα και να εξαντλείται […]
Το έχω σημειώσει αυτό στο βιβλίο, μα και σε ένα από τα ημερολόγια.
Λέω κι εγώ με τη σειρά μου πως αυτή η εξάντληση είναι ό,τι χειρότερο και από μας του ίδιους, όταν προέρχεται λόγω επιλογών και από τον κοινωνικό περίγυρο και βέβαια από το ίδιο το σύστημα. Αντισταθείτε λοιπόν σε αυτή την εξάντληση.
09.02.24
Στα παιχνίδια των παιδιών, ακούγοντας τις φωνές τους και βλέποντας τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπά τους, νομίζεις πως όλα είναι ρωμαλέα ακόμη στον κόσμο.
05.02.10
Αρχίζω να εκνευρίζομαι. Μ΄ αρέσει όταν βρίσκομαι στην Αγγλία αλλά όχι να είμαι συνέχεια με τους ίδιους ανθρώπους. Πιο καλά όταν είμαι μόνη ή με άλλους ανθρώπους και να βρίσκομαι σε δημιουργική διαδικασία μαζί τους και όχι έτσι παρεούλα και να περνάει ο καιρός.
Μια Κυριακή του 2012
Επαφή με τους άλλους ανθρώπους είναι να κτίσεις μαζί τους ένα κόσμο ένα μικρόκοσμο με αρχές, με επιμονή, με καθαρότητα προθέσεων. Μοιάζει να γράφω για έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο μα δεν είναι αυτό, καθόλου αγγελικός ο κόσμος μας δεν είναι.
Η εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων σε αυτήν την διαδικασία είναι ένα στοιχείο προς αμφισβήτηση και μελέτη και εκεί πρωταγωνιστεί ο χρόνος. Αυτός θα δείξει την ουσία του όλου εγχειρήματος. Όμως στη ζωή και ο χρόνος λαθεύει δραματικά. Και ίσως τα δικά του λάθη –τα λάθη μας δηλαδή– να είναι τα πιο απρόβλεπτα.
15.11.2022
Όσο μακριά και αν ανατρέξω στην ιστορία της ζωής μου, είναι φανερό ότι ανατρέχω στην ιστορία της εργασίας μου. Λέω εργασίας μου και δεν είναι ξεκάθαρο πως έζησα πάντα από τα χρήματα της εργασίας μου, παρόλο που δεν θυμάμαι τον εαυτόν μου να μην εργάζεται, όμως ό,τι προγραμμάτιζα ήταν πάντα πάνω από τις οικονομικές δυνατότητές μου και πάντα χωρίς στήριξη από θεσμούς, έτσι πάντα χρειαζόμουν οικονομική ενίσχυση, που μου την έδωσε η οικογένειά μου.
Από ημερολόγιο 1989. Σημειώσεις για ένα διήγημα:
«[…] Την πήρε από πίσω. Στην γωνία σταμάτησε να ρίξει μια ματιά στο μαγαζί με τα γλυκά. Η μυρωδιά του έσπασε την μύτη […]»
Karl – Georg Hirsch | S.(Sisyphos) am Gipfel (1989) | MutualArt
Αφήστε το σχόλιο σας