«Ρόδο μου κόκκινο» είναι ο τίτλος της καινούριας δουλειάς της σολίστ κλασσικής κιθάρας Εύας Φάμπα.

Σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης, που μαστίζει όλα τα επίπεδα της κοινωνικής μας ζωής, με τους ποιητές πάντα στην εξορία, η Εύα Φάμπα με την καινούρια της δουλειά προσπαθεί να δώσει μια νέα ώθηση στο ποιοτικό, Ελληνικό τραγούδι, σ’ αυτό που διαπνέεται σαφώς από τα  έντονα  στοιχεία της πολιτικής αμφισβήτησης και της κοινωνικής κριτικής.

Εύα Φάμπα

Η Εύα Φάμπα, είναι ασυμβίβαστη με το μουσικό κατεστημένο της εποχής μας, είναι έξω από το αμαρτωλό σύστημα των εταιρειών που είναι ολοφάνερο πλέον πως στερείται από πρωτοτυπία, από  δημιουργικότητα και από φαντασία.

Δεν ενδίδει στην ευκολία που οι περισσότεροι σημερινοί συνθέτες γράφουν μουσική ή αντίστοιχα στη χαλαρή και στην απροβλημάτιστη σκέψη όπου οι σημερινοί από θέση  στιχουργοί (κι όχι από φύση) γράφουν πρόχειρα στιχάκια (συνήθως καψουροτράγουδα) που ουδεμία σχέση βέβαια δεν έχουν με την αληθινή τέχνη, αφού δε συμβαδίζουν σε καμιά περίπτωση με τα βασικά χαρακτηριστικά της αντικειμενικής πραγματικότητας κι αφού είναι επί της ουσίας τραγούδια μόνο μιας χρήσης.

Η Εύα Φάμπα αξιώνει να πάει κόντρα σ’ αυτό το ρεύμα που έχει γίνει καθεστώς, στην συνειδητή και στην εμπρόθετη τάση που επιζητεί να ναρκώσει και να βάλει σε λήθαργο το ιερό συναίσθημα του λαού, να τον εκμεταλλευτεί υλικά και πνευματικά  με ‘’καλλιτεχνικά προϊόντα’’ που παράγουν μια κουλτούρα εξαιρετικά χαμηλής στάθμης όσον αφορά την ποιότητα…

Με αυστηρά κριτήρια κι έχοντας πάντα υπόψη πως «ο λόγος είναι η αρχή» η Εύα Φάμπα, επέλεξε στίχους των παρακάτω ποιητών: του Γιώργου Δ. Μπίμη, της Βέρας Βασιλείου-Πέτσα, της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου-Χαλβατζή  και της Φιλιώς Μόρφη.

Ερμηνευτές σ’ αυτό το έργο είναι  οι: Βασίλης Γισδάκης, Παρασκευάς Θεοδωράκης, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούτζη, Στέλιος Μαγαλιός, Γιώργος Μαυροειδής, Μανόλης Μητσάκος, Θανάσης Χουλιαράς.

Η ενορχήστρωση ανήκει στον Νεοκλή Νεοφυτίδη (από το 1^ο ως το 9^ο τραγούδι), στην Εύα Φάμπα και στον Νίκο Χαριζάνο (στο 10^ο και στο 11^ο )

Οι Τίτλοι των τραγουδιών έχουν ως εξής:

1. Δίχως Όραμα 2. Ανατολικός άνεμος 3. Αυτός ο δρόμος 4. Ρόδο μου κόκκινο 5. Τα πολύτιμα 6. Ταξίδι στο χρόνο 7. Ορφέας κι Ευρυδίκη 8. Στον πόλεμο 9. Τσε Γκεβάρα 10. Θάλασσα 11. Νανούρισμα.

 Έκδοση ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ

Το έργο του εξώφυλλου του cd είναι του ζωγράφου Παναγιώτη (Τάκη) Βαρελά.

Το cd θα βγει στην κυκλοφορία εντός του μηνός Μαΐου.

Η παρουσίασή του θα γίνει στις 6 του Ιούνη 2022 στο θέατρο RADAR, στο Νέο Κόσμο.

Ταξίδι στο χρόνο

Μ’ ένα κοχύλι κι αυτή τη νυχτιά

σεργιάνι θα βγω στο Αιγαίο,

σα μνήμη που καίει, πικρή ξενιτιά,

να ‘ρθω μ’ ένα κύμα μοιραίο…

Στον άνεμο τ’ άρμενα έχουν σκιστεί

κι ανάβει μακριά μια Σελήνη,

καράβια θαμπά και γερμένοι ιστοί,

ψυχές που διψούν για γαλήνη,

Στο βάθος της μέρας να βρω τη στεριά

εκεί που τα όνειρα κλαίνε,

να κόψω τον πόνο με μια μαχαιριά

γι’ αυτούς που ριγούν μα δε φταίνε.

Και σαν στολιστείς δειλινή ομορφιά

σε μια κουπαστή θ’ ακουμπήσω,

στ’ αμίλητο κύμα να βρω συντροφιά

το χτες σ’ ένα δάκρυ να σβήσω…

Ορφέας και Ευρυδίκη    

Στου κάτω κόσμου θα κατέβω τα παλάτια

να φέρω δάκρυ της ψυχής να δροσιστείς,

να φέρω φως για τα γαλάζια σου τα μάτια,

μια χούφτα θάλασσα τη γη να ονειρευτείς.

Ένα καράβι θ’ αρματώσω να σαλπάρω

με καλοκαίρια και μ’ ανέμου λευτεριά,

στον κάτω κόσμο να κατέβω να σε πάρω

να βρεις λιμάνι στη ζεστή μου αγκαλιά.

Στα μύρια χρώματα που καιν την οικουμένη

θα κόψω κόκκινο βαθύ της χαραυγής,

και μ’ ένα αστέρι που ματώνει και προσμένει

θα στείλω μήνυμα στα πέρατα της γης.

Κρυφό φανέρωμα, η γη σε περιμένει,

κάστρο να χτίσεις  μ’ ουρανό και ξαστεριά,

να ‘χω ελπίδα στο κατάρτι σου δεμένη

να κυματίζει στη δική σου λευτεριά.

     …

Στα βλέφαρά σου ανασκίρτησαν οι ώρες.

Σκόρπα τη λήθη, τις φωτιές να θυμηθείς,

γαλάζια άνοιξη που σ’ έκλεψαν οι μπόρες

γύρε στο πλάι μου, στο φως να  κοιμηθείς…

Στον πόλεμο

Μέσα στη μάχη, στον καπνό και στη φωτιά,

μεταξωτό μου χάρισες μαντίλι

κι εγώ, σ’ ένα χαράκωμα μ’ ένα σουγιά,

στην πέτρα χάραξα τα κόκκινά σου χείλη.

Ξανθό φεγγάρι που ξυπνάς την ξαστεριά

φέξε στη στράτα μου τον πόνο να νικήσω,

να πολεμήσω με της νύχτας τα θεριά,

μια λευτεριά στον κόσμο να χαρίσω.

Τρύπιες σημαίες χαμηλώνουνε στη γη,

όταν νυχτώνει μες στα σπίτια, τα καμένα,

κι ένα μαχαίρι που ματώνει την πληγή,

κείνο το γράμμα που ‘γραψες για μένα.

Χορεύει ο θάνατος ζεϊμπέκικο βαρύ

κι οι πόθοι καίγονται στη γη χωρίς ελπίδα,

κύμα ο κόσμος, σε μια θάλασσα πικρή

κι ο έρωτάς σου, μία λεύτερη πατρίδα…

Τσε Γκεβάρα

Στα μάτια σου γεννήθηκε

της λευτεριάς το βλέμμα

κι ένας θυμός για τ’ άδικο,

το ξοδεμένο αίμα…

Νιάτα στο κύμα κι άνεμος

τα ζωντανά σου στήθια,

κάμπος που θάλλει ο έρωτας,

χώμα που ανθεί η αλήθεια.

Στην παιδεμένο σου λαό

το κήρυγμά σου μπόρα:

«φτάνει στη γη η λευτεριά

με του Χριστού τα δώρα!»

Σε μια παλλαϊκή γιορτή

σπονδή του εργάτη το αίμα,

λαμπρό αστέρι, νέα γη,

ένδοξης νίκης στέμμα.

Η οργισμένη σου ψυχή

αντρειεμένο κύμα,

λόγχη στην πλάτη του φονιά

κι ελπίδα για το θύμα.

…

Ήλιε, η δικαιοσύνη σου,

πάθος οξύ που καίει,

Αυγή που δεν ξημέρωσε

κι από μαράζι κλαίει!

Γιώργος Δ. Μπίμης

[Γιώργος Δ. Μπίμης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ποιητής, συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.]