Της κοινωνίας τα στραβά που μας πονούν

της απληστίας τα δεινά που αδικούν

της πείνας των πολέμων συμφορές

ανήμπορων ανθρώπων οι κραυγές

Πώς θα ‘ρθει η άνοιξη στη γη

η αγάπη θα θεριέψει

αυτούς τους άγριους καιρούς

ποιος θα τους ημερέψει

Της ζωής οι αγωνίες που ριζώνουν

της αδιάκοπης ευθύνης η θηλιά

του συστήματος τα πρέπει πoυ θυμώνουν

εγκλωβίζουν της ψυχής τη λευτεριά

Πώς φεύγει η γκρίζα συννεφιά

απ’ του φτωχού τα μάτια

πώς μπαίνει ήλιος και χαρά

σε θλίψης μονοπάτια