Η λέξη «σινεμά» έχει γίνει πια δόκιμος ελληνικός όρος. Ο κινηματογράφος έχει χρόνια που έλαβε επάξια την έβδομη θέση στο βάθρο που στέκονται οι τέχνες.

Αγαπώ το σινεμά. Όταν ήμουν μικρό παιδί, γύρω στα τέσσερα, μέναμε για ένα διάστημα επί της οδού Αλκιβιάδου, στο κέντρο της Αθήνας. Στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο στεγαζόταν ένας κινηματογράφος, το όνομά του δεν το θυμάμαι πια. Ένας αγαπημένος μου θείος, σε τρυφερή κι αυτός τότε ηλικία,  ήταν φίλος με το παιδί που άλλαζε τις μπομπίνες, πάνω στο καμαράκι του χειριστή, για ένα χαρτζιλίκι. Το ίδιο καμαράκι είχε ένα μικρό, κρυφό άνοιγμα κάπου στον τοίχο, στο μέγεθος ενός ματιού, το οποίο έβλεπε προς την αίθουσα προβολής. Από κει  ο χειριστής παρακολουθούσε αν όλα έβαιναν καλώς με την ροή της ταινίας. Από κει, καθήμενη σε ένα ψηλό για το μπόι μου τότε, ξύλινο σκαμνί,  παρακολούθησα κι εγώ ακούραστα και εντελώς δωρεάν, την πρώτη μου ταινία. Τον Ταρζάν. Το σκοτάδι του δωματίου, η μυρωδιά της κόλλας που χρησιμοποιούσαν για να κολλήσουν τις «τσόντες» στα σημεία που κοβόταν το φιλμ, ο ήχος της μηχανής που γυρνούσε τις μπομπίνες, αυτά με εισήγαγαν στον μαγικό κόσμο του σινεμά. Αυτά και η απεριόριστη θέα στη φαντασία, που μου πρόσφερε μια τόσο δα τρύπα, ίσα στο μέγεθος ενός ματιού.

Εκεί αγάπησα τον κινηματογράφο και χαράχτηκε βαθιά μέσα μου η δίψα, η περιέργεια, η λαχτάρα να δω κάτι νέο. Στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών μία από τις βασικές μου ερωτήσεις ήταν «ποιά ταινία ανέβηκε μαμά; μπορώ να τη δω κι εγώ;». Μεγαλώνοντας κατάλαβα γιατί, μεταξύ άλλων, ο «σινεμάς» είναι τέχνη. Για μένα ο κινηματογράφος είναι η έκφραση του λόγου σε εικόνες. Το πόσο καλά θα αποδοθεί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Ένας άνθρωπος που γνωρίζει εν τω βάθει όλους αυτούς τους παράγοντες και με τον οποίον  μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το σινεμά, είναι μία αγαπημένη φίλη, η Ρόρη Μάτη. Μόνο την ίδια αγάπη μοιραζόμαστε όμως, γιατί κατά τα άλλα η Ρόρη ξεπερνά σαφώς εμένα αλλά και πάρα πολλούς ακόμα στη γνώση του τι εστί καλός κινηματογράφος.

Νομίζω πως το σύνολο των ταινιών που έχει δει έως τώρα στη ζωή της, καλύπτει τουλάχιστον δύο ζωές δικές μου για να το φτάσω. Και το καλό με τη Ρόρη είναι ότι δεν «βλέπει» απλά μια ταινία αλλά την μελετά. Και με το δικό της φίλτρο μπορεί μετά να σου μεταδώσει, με την ευγλωττία που την διακρίνει, ό,τι αξίζει ή μη, καταφέρνοντας να παραμένει αντικειμενική.

Όχι, δεν είναι κριτικός κινηματογράφου. Με την ίδια αγάπη και με το ίδιο βλέμμα ακουμπά ό,τι αγαπά από τον χώρο των τεχνών. Και με την ίδια αγάπη και σεβασμό το μοιράζεται. Σε γλώσσα απλή, κατανοητή. Διαβάζοντας τις εντυπώσεις της για κάποιες ταινίες έμενα πάντα με την αίσθηση ότι έχω δει την ταινία χωρίς να χάσω τις σημαντικές σκηνές ή κάτι σημαντικό από το background. Αυτό εγώ το θεωρώ ταλέντο.

Σήμερα ξεκινά μία νέα συνεργασία για τη Λόγω Γραφής. Η Ρόρη Μάτη, μέσα από τη στήλη της «Έβδομη & άλλες τέχνες», θα μας ταξιδεύει όταν εκείνη έχει κάτι να μοιραστεί μαζί μας, σε κόσμους μαγικούς, πλαταίνοντας τα όρια του έργου της σελίδας μας και εντάσσοντας στην αγκαλιά μας κι άλλες τέχνες, με πρωταρχική την μεγάλη της αγάπη, την Έβδομη.

Ρόρη, σε καλωσορίζω  και από τα βάθη της καρδιάς μου σε ευχαριστώ, που κάνεις ένα όνειρό μου πραγματικότητα.

Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα