Κομβίο (ή κουμπί, κατά το καθολικότερο). Μικρό, κυκλικό συνήθως αντικείμενο, που ράβεται σε ρούχο για να κλείνει κάποιο άνοιγμά του ή για να διακοσμεί. Μην το πιείτε, ραφτείτε.

Χάπι (ή κουμπί, ανάλογα τη χρήση). Μικρό συνήθως, κυκλικό ή άλλου σχήματος, φαρμακευτικό παρασκεύασμα, που χορηγείται από το στόμα για θεραπευτικούς ή προληπτικούς λόγους, που αφορούν σε ασθένειες.

Εξαιρούνται Το Χάπι, που αφορά σε αντισύλληψη και Το Χάπι της Επόμενης Μέρας, που αφορά… σε αντισύλληψη; Ή μήπως σε ατύχημα, «ολίσθημα» και λοιπές ανευθυνότητες; Επίσης, εξαιρέσεως σημαντικό, το Μπλε Χάπι, με την καλύτερη των εννοιών αυτή τη φορά, μιας και πολλά σκέλια βλέπουν χαρά άμα τη εμφανίσει του! Και τέτοιες χαρές δεν είναι ούτε κακές, ούτε ανήθικες. Αρκεί να μην οδηγούν σε… ανακοπή!

Όπως είπε πρόσφατα και ένας αγαπημένος φίλος: «Η μισή Ελλάδα παίρνει ουσίες επιβίωσης…» [1]. Εγώ θα πρόσθετα πως όλος ο κόσμος το κάνει. Συνεχόμενα ή διακεκομμένα. Άπαξ ή δια παντός. Hθελημένα ή με το στανιό. Επιβεβλημένα ή προαιρετικά.

Ουσίες επιβίωσης… Στην προκειμένη περίπτωση κουμπιά. Με συγχωρείτε, χάπια. Πιο σωστά… και κουμπιά και χάπια. Αναλόγως της περιστάσεως. Όταν, επί παραδείγματι, ένας   -μίας κάποιας ηλικίας- νέος, καθόλα υγιής και μέσα στην τρελλή χαρά, αποφασίζει να κάνει ένα τσεκ-απ ρουτίνας, έτσι για να του βρίσκεται βρε παιδί μου, και του τα βγάζουν ξαφνικά όλα στο κόκκινο, τι παίρνει; Όχι, δεν παίρνει τα βουνά. Θα πάρει τα χαπάκια του, να έρθει στα ίσα του και να επιβιώσει, προσδοκώντας έναν μακρύ βίο και μια ποιότητα ζωής, κυριολεκτικά. Χωρίς περιττές παληκαριές ή μεμψιμοιρίες. Άλλο παράδειγμα. Όταν μία κυρία, ανεξαρτήτου ηλικίας, δυσανασχετεί και διαμαρτύρεται εντόνως για μία συγκεκριμένη κατάσταση που την περιβάλλει, τι θα πάρει; Τα χάπια της! Εντελώς μεταφορικώς, και καλά θα κάνει να πάρει μαζί και τα μάτια της και να φύγει για άλλη γη, άλλα μέρη, να ησυχάσει και κείνη, να ηρεμήσουνε και μας τα αυτιά μας. Και όχι, δεν θα σας «χρυσώσω το χάπι»! Γενικεύστε λίγο τα παραδείγματα, ανεβάστε τα στην νιοστή και θα έχετε μία αίσθηση της ορθολογικής ή μη χρήσης των χαπιών…

Θα μου πείτε «και τι δηλαδή, να μείνουμε να υποφέρουμε και να καρτεράμε πότε θα τα τινάξουμε;». Φυσικά και όχι. Απλά να έχουμε υπόψη μας δύο τινά, πρώτον ότι τα χάπια δεν είναι καραμέλες, που ακόμα κι αυτές βλάπτουν αν τις καταναλώσουμε με τις οκάδες, και δεύτερον ότι δεν είμαστε κι ο σούπερμαν για να μη χρειαζόμαστε και τίποτε, αν το καλεί τελικά ο οργανισμός μας. Αν είμαστε από τους τυχερούς, βέβαια, που δεν έχουμε δυσανεξία σε πάσης φύσεως χημική ουσία, και τους υπέρ-τυχερούς, που δεν έχουμε ασθένεια ανίατη… Μην μεγαλοποιούμε, λοιπόν, τα πράγματα προς καμία κατεύθυνση.

Πάρτε βαθιές ανασούλες, συμμαζέψτε ελαφρώς τα άγχη και τους λογισμούς σας, κι όλα τα άλλα, με χρήση της καταπληκτικής ικανότητας των περισσοτέρων από εμάς για απλή, λογική σκέψη, και με μία αξιοπρεπή στάση ζωής, παλεύονται.

Δυστυχώς όμως, υπάρχουν και συνάνθρωποι που «δεν την παλεύουν». Την ζωή. Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε διάφορες και διαφορετικές για τον καθένα συνθήκες. Είτε αυτές είναι υπαρκτές, είτε αποκύημα της φαντασίας τους ή και τα δύο κάτω από το πρίσμα της δικής τους οπτικής γωνίας. Η απώλεια, ο πόνος, η φτώχεια, ο πλούτος, η ερωτική απογοήτευση, η ενδοοικογενειακή βία ή αδιαφορία, οι «κακές» παρέες ή οι καθόλου, η καθαρή, παραδοσιακή βαρεμάρα, είναι μερικές από τις συνηθέστερες αιτίες, που οδηγούν τους ανθρώπους στο να… κουμπώνονται. Μεταφορικά, όχι κυριολεκτικά. Και εκεί είναι που περνάμε από τα χάπια στα «κουμπιά».  Χάπια είναι και πάλι, με τη διαφορά ότι αυτά φοριούνται σαν βαρύ παλτό το καταχείμωνο, διπλοσταυροκουμπωτό, οδηγώντας τον εαυτό μας μέσα σε μια ατέρμονη αναζήτηση λίγης ευτυχίας, σε μια διαφυγή από την πραγματικότητα που μας πονά. Και καλά να χορηγούνται κατόπιν της σχετικής ιατρικής παρακολούθησης και συνταγής. Μπορεί και να μας προκύψει φως στο τούνελ. Άμα όμως το κοκτέηλ το μαγειρεύει κανείς μόνος του, γιατί μια χαρά μπορεί κάποιος να προμηθευτεί τα πάντα και χωρίς τη δίγραμμη, τότε τα πράγματα που μπορεί να μας προκύψουν θα είναι μάλλον δυσάρεστα και μη συνιστώμενα… Και άντε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο πάλι…

[1] http://kostistaxithevon.blogspot.gr/2015/03/blog-post_10.html)