Αυτοπεποίθηση. Η εμπιστοσύνη που έχει κάποιος στον εαυτό του όσον αφορά την ικανότητά του να πετυχαίνει τα πράγματα που θέτει ως στόχο. Σπουδαίο χαρακτηριστικό! Και για αυτόν που το κατέχει και για τους άλλους γύρω του. Συνήθως…

Ένας άνθρωπος με αυτοπεποίθηση αποπνέει μια δύναμη. Είναι ένα χαρακτηριστικό που… το οσφραίνεσαι στον άλλον, όταν δεν τον ξέρεις λέμε. Εκπέμπει γύρω του. Στη στάση του σώματός του, στον τόνο της φωνής του, στη σταθερότητα του βλέμματός του, σ’ αυτά που λέει και σ’ αυτά που κάνει. Είναι θετικό, αξιοζήλευτο, απ’ τα γνωρίσματα που όλοι προσπαθούμε να οικοδομήσουμε στον εαυτό μας. Μάλιστα λέγεται πως οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση είναι σεξουαλικά ελκυστικοί, έστω και υποσυνειδήτως. Ίσως γιατί η αυτοπεποίθηση είναι δύναμη και είναι γνωστό σχεδόν τοις πάσι ότι η δύναμη, σε όλες της τις μορφές, είναι ισχυρό αφροδισιακό.

Η αυτοπεποίθηση είναι ένα από τα κομμάτια που απαρτίζουν την αυτοεκτίμηση. Όχι μεσιέ [1], με το παρντόν [2] δηλαδή αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση. Η δεύτερη έχει να κάνει με το πόση αξία δίνει κανείς στον εαυτό του εν γένει. Αναφέρεται στο πόσο σημαντικός νιώθει κάποιος για τον ίδιο του τον εαυτό, ανεξάρτητα από το τί έχει πετύχει στη ζωή του. Η αυτοεκτίμηση είναι ένας πιο ευρύς όρος από την αυτοπεποίθηση, με την έννοια ότι αφορά το σύνολο των πεποιθήσεων που έχει κάποιος σε σχέση με αυτά που καταφέρνει, με τα συναισθήματα τα δικά του όσο και των άλλων απέναντί του, τον τρόπο που φέρεται και που του φέρονται, τα γεγονότα της ζωής του, την αντίληψή του για τον κόσμο αλλά και το ίδιο του το σώμα και ούτω κάθε εξής.

Η αυτοπεποίθηση, απ’ την άλλη, είναι ας πούμε πιο… στοχευμένη. Μπορεί κάποιος να έχει αυτοπεποίθηση σε κάποιον τομέα της ζωής του και να στερείται αυτοπεποίθησης σε άλλους τομείς. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να νιώθει γκανιάν [3] στη δουλειά του, αλλά αν τον ρωτήσεις για τα συναισθηματικά του… άστα – βράστα και φασκελοκουκούλωστα! Να μην το ‘χει, βρε παιδί μου, ο άνθρωπος με την ανάπτυξη και την διατήρηση των διαπροσωπικών του σχέσεων (Καλά, ε; Πολύ επιστημονικά το είπα αυτό!).

Μία από τις βασικές διαφορές ανάμεσά τους έγκειται στο χρόνο. Και οι δύο χρειάζονται το χρόνο τους για να ψηθούν, ε, με συγχωρείτε, για να χτιστούν, να αναπτυχθούν ήθελα να πω. Όμως, η αυτοεκτίμηση θέλει αρκετό καιρό για να οικοδομηθεί, σαν να σηκώνεις ουρανοξύστη απ’ τα μπετά, για να καταλάβετε. Η άλλη όμως, η αυτοπεποίθηση, είναι πιο αλέγκρα, πιο τσαπερδόνα! Μπορεί κάποιος να την αποκτήσει πολύ πιο σύντομα και άμεσα, ε ναι λοιπόν!

Και πάνω εκεί έρχονται και τα κάνδαυλα [4]! Λειψά, χωρίς το κρέας! Μόνο το καλάμι. Κι έτσι, κάποιοι το καβαλάνε και ξαφνικά σε κοιτούν μα δεν σε βλέπουν. Νομίζουν πως έχουν κουλαντρίσει τον Βουκεφάλα και καλπάζουν αεράτοι. Και στο πέρασμά τους… όποιον πάρει ο Χάρος. Παιδιά, αγόρια και κορίτσια, χαλαρώστε, καλαμάκι από σουβλάκι κρατάτε, δεν το λες και ακόντιο!

Η εμπιστοσύνη που έχει κάποιος στον εαυτό του, στις δυνάμεις του, στις ικανότητές του είναι πολύ καλό πράγμα, διδάσκεται και αποκτάται παιδιόθεν κι έτσι θα ‘πρεπε. Είναι βασικό γιατί επηρεάζει τις σχέσεις μας με τους άλλους, την ψυχική και σωματική μας υγεία, το είδος των γεγονότων και των ανθρώπων που προσελκύουμε στη ζωή μας.

Έστω, λοιπόν, πως έχουμε αυτοπεποίθηση και υψηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι γύρω μας δεν έχουν, ή, ακόμα κι αν δεν έχουν, δεν σημαίνει πως είναι υποδεέστεροι από εμάς που έχουμε. Πείτε πως βρίσκεστε σε ένα χωριό, χωρίς φούρναρη, μανάβη, μπακάλη, κρεοπώλη, χωρίς προμήθειες και ενώ είστε εξαιρετικοί τεχνοκράτες, από αγροτικές εργασίες και γνώσεις μαγειρικής είστε μηδέν εις το πηλίκο. Πώς το βλέπετε; Θα τα φάμε τα κάνδαυλα;…

[1] Μεσιέ: στα γαλλικά, ο κύριος.

[2] Παρντόν: στα γαλλικά, η συγνώμη.

[3] Γκανιάν: στα γαλλικά, το άλογο που θεωρείται φαβορί για μια κούρσα ιπποδρομιών.

[4] Κάνδαυλα: (ο κάνδαυλος) στην αρχαία Ελλάδα, κάτι ανάλογο με το σημερινό σουβλάκι.