«Παραμυθία (Α’)» & «Παραμυθία (ΛΓ’)», δύο ποιήματα του Ρογήρου Δέξτερ

 

Παραμυθία (Α’)

 

Σήμανε εφτά νομίζω

Χτύποι κρυστάλλινοι στο θόλο τ’ ουρανού

Αν δε γελάστηκα ο φτωχός

Πρέπει να παίζει

Παράδοξα παιχνίδια

Ο Κρόνος με το Χρόνο

Και ώρες-ώρες αφουγκράζομαι τα ανήκουστα

Καθώς ξημερώνει•

Μια ώρα πάει που κράζει

Ο μέλας αλέκτωρ των αλαλαγμών

Και κοκορεύεται

Ίσως από τις στέγες

Τού απέναντι ύπνου των κεκοιμημένων

Ίσως απ’ την αυλή με τις ψηλές περιπλοκάδες

Πεισματικά επίμονος να αλαλάζει μόνος

Απ’ όταν σκορπίστηκαν τα στοιχειά

(Που συνταράζουν ενώ κοιμούνται

Των χωρικών τα ήσυχα όνειρα

Σαν αχυρένια σκιάζουρα, σα στρίγλοι)

Μέχρι πέρα κι αντίπερα στα Δυο Πηγάδια

Όπου γυαλίζονται οι ξωθιές και οι κόρες

Κοπανίζουν τα λευκά σκουτιά τους

Ακούγονται ακόμη οι αλαλαγμοί του

Ηελίοιο άνακτος•

Σε λίγο και πάλι θα βγει στον καθρέφτη

Και θα χαμογελάσει πικρά

Θα κλείσει το μάτι με νόημα

Το ακοίμητο τέρας που σέρνεται

Χρόνια στα σωθικά μου

Πιο κοφτερό κι από τις χίλιες θλίψεις

(Χρόνια κυλούσε βράχους στα νερά τού Αχέροντα

Ή βούλιαζε καημένες σχεδίες)

Πριν πέσει κι άλλο φως στο πρόσωπό μου

Πριν νίψω ανομήματα

Ας πνίξει αυτή τη φρίκη που αντικρίζω.

 

Παραμυθία (ΛΓ’)

 

Μόλις σβήσω το φως

Σε κάποιο αδιέξοδο ύπνου και ξύπνου

Το σκοτάδι φρικτό μορμολύκειο

Με καταπίνει

Οι πνιγμένοι ανεβαίνουν στο φιλιατρό

Τα βυθισμένα καράβια στα κύματα

Όσοι χάθηκαν ξαναβρίσκονται στα όνειρά μας

Βουτηγμένοι στη γύρη τού γαλαξία

Πριν κινήσουν ξανά

Για τις πιο μακρινές όχθες τού κόσμου

Μαζί στις συγκινήσεις

Μαζί στις διακυμάνσεις των ωκεανών

Των κόλπων τού πελάγους των ιστιοφόρων

Μέχρι εκεί όπου θαρρώ πως σμίγουν

Οι τρεις χαμένοι ωκεάνειοι ποταμοί τού ονείρου

Ο Πολλακόπας, ο Κάικος, ο Τηλεβόας

Όταν συμβαίνει ο Αλωνάρης με τα βουερά γεγονότα του

(Τζιτζίκια ρόδινα σε στήθη κοριτσιών

Τριζόνια σε βαβελικές φωνές)

Όταν ο χρόνος σταματά

Στη χαλασμένη του πλάστιγγα

Να ζυγίζει τα ασήμαντα

Όσα μας τριγυρίζουν και θα χωρούσαν

Στην παλάμη ενός μικρού παιδιού

Κι εγώ σκέφτομαι πού θα βρεθώ σε λίγο

Σε ποιο αλλιώτικο ξέφωτο θα αναληφθώ

Τώρα που όλα δείχνουν

(Οι ζοφερές περιστάσεις

Τόσοι και τόσοι νεκροί σκυμμένοι στα όνειρά μου

Τόσα ευχολόγια μπροστά στις συμπληγάδες)

Πώς μάλλον έρχεται η σειρά μου να αποδημήσω.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη