Την καρδούλα μου την καίει μια ψηλή φωτιά
κι ένα δάκρυ μου ματώνει τη λαβωματιά.
Χρόνια γίνονται οι ώρες κι ο πικρός καιρός
σύννεφα σκορπά και μπόρες, σα ληστής κι οχτρός.

Πού ξυπνάς και πού κοιμάσαι, να ‘ρθω να σε βρω,
να σου φέρω δαχτυλίδι και χρυσό σταυρό.
Στ’ όνειρό μου σ’ ανασταίνω και σε καρτερώ,
σαν της γης το διψασμένο, που ζητά νερό.

Στης ζωής μου τα συντρίμμια και στην ερημιά,
ψάχνω να ‘βρω μιαν αλήθεια, μα φωνή καμιά.
Κι ύστερα ξανά σε χάνω στης αυγής το φως
κι ένας έρωτας πεθαίνει, πάντα μοναχός…

Ο Γιώργος Δ. Μπίμης γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Βοιωτίας και ζει στη Λιβαδειά. Σπούδασε Τεχνολόγος Μηχανολόγος Μηχανικός κι έχει φοιτήσει στην Παιδαγωγική Σχολή της ΣΕΛΕΤΕ. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Διαβάζει, μελετάει και γράφει ποίηση από την εφηβική του ηλικία. Ασχολείται επίσης με τη στιχουργική, το θεατρικό λόγο, το διήγημα, το δοκίμιο  και το μυθιστόρημα. Έργα του έχουν δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο και σε φιλολογικά περιοδικά. Έχει διακριθεί σε πολλούς Πανελλαδικούς και Παγκόσμιους Ποιητικούς Διαγωνισμούς. Στίχοι του έχουν  μελοποιηθεί από τον Παντελή Θαλασσινό, την Εύα Φάμπα, τον Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και τον Στέφανο Ψαραδάκο.
Εκδομένα έργα του: “Μνήμες της πέτρας και της Σιωπής”, “Τα Λυρικά”, “Ο Χρόνος κι οι Πληγές” και “Το χώμα και το αίμα”. Το θεατρικό του έργο με τίτλο “Σωκράτης, η ιδέα που νικά το θάνατο” βραβεύτηκε σε Πανελλαδικό Διαγωνισμό και εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Εντύποις. Από τις Εκδόσεις Εντύποις εκδόθηκε και το 6ο βιβλίο του, το μυθιστόρημα “Στα μονοπάτια της Μνήμης”.
Ο Σύλλογος Συνταξιούχων του Δημοσίου Ν. Βοιωτίας του έχει απονείμει τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στα Γράμματα και στην Τέχνη. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Είναι τακτικός συνεργάτης στην ιστοσελίδα “Κατιούσα”.