«Οι γιατροί της  ζωής μου – Μέρος α’», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Σπύρος Γαρζώνης  και Παναγιώτης Ε. Κουμεντάκης

Θα τον θυμάμαι και θα τον μνημονεύω πάντα.  Ο Παναγιώτης Ε. Κουμεντάκης  έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τον επισκέφτηκα  το 2000, όταν σε μια δύσκολη κατάσταση της υγείας μου (πάντα,  από τότε που γεννήθηκα, θυμάμαι  τον εαυτόν  μου  σε μια δύσκολη κατάσταση στην υγεία μου και  την ξεπερνούσα με κάποιο μαγικό τρόπο).

Μας είχαν καλέσει να λάβουμε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ της  Γεωργίας στην Τιφλίδα με την Αντιγόνη αλλά ένοιωθα  ότι δεν θα τα κατάφερνα να πάω να παίξω και  να ανταποκριθώ. Το  Φεστιβάλ θα ήταν Οκτώβριο, πήγα στον γιατρό αρχές Άνοιξης. Είχα ακούσει  για τον γιατρό,  για  τις εναλλακτικές  μεθόδους που χρησιμοποιούσε. Είχα πάρει κιλά,  είχα έναν οργανισμό απορυθμισμένο. Με ξεκίνησε με νηστεία  δύο ημερών  και μετά με μια δίαιτα που χρειάστηκε να την υποστηρίξω και να την επιβλέψω μόνη μου. Όμως, για να γίνει όλο αυτό, χρειάστηκε πρώτα να με πείσει και πράγματι από  την πρώτη μας συνάντηση με έπεισε. Διάβασα και το βιβλίο του και εξ άλλου ήμουν από πολλά χρόνια πριν εξοικειωμένη με  την ομοιοπαθητική, όταν πάλι για ένα ψυχολογικό  λόγο  το σώμα μου αντέδρασε ακραία και ακινητοποιήθηκα  στην καρέκλα μου χωρίς να μπορώ να  κινηθώ. Έτσι γνώρισα τον τότε πολύ σημαντικό και γνωστό ομοιοπαθητικό, τον Παναγιώτη Κουμεντάκη, που με μια επίσκεψη   στο ιατρείο του μου ξεκλείδωσε το σώμα. Τότε  ο γιατρός  μου εξήγησε πως  το σώμα μου αντιδρά  οριακά και αυτό είναι και ευλογία και κατάρα αλλά  κατά την γνώμη του είναι ευλογία. Και μόνο θετικά πρέπει να το βλέπω όταν έχω παρόμοιες ακραίες αντιδράσεις. Μιλήσαμε πολύ, μου εξήγησε για την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου  και τις λειτουργίες  του οργανισμού και πώς πρέπει να ακούμε και να επικοινωνούμε με το σώμα μας. Την περίοδο εκείνη γυμναζόμουν πολύ αλλά  συγχρόνως η  συναισθηματική μου ζωή δεν ήταν καλή. Έτσι προέκυψε  μια μορφή παράλυσης, που κράτησε δύο  εβδομάδες και όπως ήρθε έτσι και έφυγε,  φυσικά με την συμπαράσταση  και την θεραπεία του Σπύρου Γαρζώνη.

Όταν έφτασα λοιπόν στον Παναγιώτη Κουμεντάκη είχε προηγηθεί ο  Σπύρος Γαρζώνης και η μαθητεία κοντά του όσο κράτησε η αγωγή που μου είχε δώσει. Τον υπάκουσα κατά γράμμα  τον Κουμεντάκη  και δεν ήταν εύκολο όλο αυτό που με έβαλε να  εφαρμόσω. Σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις λίγο πριν το Φεστιβάλ και αφού είχα γίνει αγνώριστη στην όψη, εκεί που τον χαιρετούσα,  με πιάνει  από τα μπράτσα με κοιτά στα μάτια  και μου λέει:  «Κατάλαβες τι θα κάνεις;»  Ναι, είχα καταλάβει και πράγματι  το ταξίδι ήταν υπέροχο, η συμμετοχή μας το ίδιο, παρ΄ όλες τις αντιξοότητες   που συναντήσαμε  εκεί,  μια  και η Γεωργία τότε  είχε βγει από  έναν πόλεμο και  η κατάσταση δεν ήταν  ακόμη σταθερή, όμως η κοινωνία ήταν από τις πιο ζεστές και  πιο ανθρώπινες που έχω συναντήσει.

Θα θυμάμαι πάντα  τα χέρια του  γιατρού που σαν τανάλια με έπιασαν  από τα μπράτσα και κοιτώντας  με  στα  μάτια μου είπε πως είμαι έτοιμη να πάω  και να λάμψω.

Και έτσι έγινε.

Και ο Σπύρος Γαρζώνης  και ο Παναγιώτης Κουμεντάκης ζητούσαν από τον ασθενή τους απόλυτη αφοσίωση και   συμμετοχή. Δεν τον φόρτωναν με φάρμακα και  μια δυο συμβουλές αλλά  τον έκαναν μέτοχο της όλης διαδικασίας, τον οδηγούσαν στην  καλύτερη γνώση   του  εαυτού του    και της εκάστοτε κατάστασης  και τον έκαναν λειτουργό της θεραπείας του. Έστειλα  πολύ κόσμο  και στους δύο γιατρούς.  Σε πολλούς δεν άρεσαν γιατί ακριβώς δεν  τους ήθελαν  παθητικούς ασθενείς αλλά ενεργούς και αυτό είναι πιο δύσκολο. Είναι δύσκολο να  καταλάβεις από πού προέρχεται μια  ανισορροπία και την δική σου ευθύνη σε αυτό και στην συνέχεια να θελήσεις ενεργά να διορθώσεις -αφού κατανοήσεις- το  όλο θέμα.

Στους  δύο  αυτούς γιατρούς οφείλω  πολλά από αυτό που είμαι σήμερα.

Αθήνα  18.07.22

 

[Συνεχίζεται…]


Παναγιώτης Ε. Κουμεντάκης

Σπύρος Γαρζώνης

 


 

[Μαρία Πανούτσου – Ας γνωριστούμε]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη