Πάντα αχώριστους σας θυμόμουνα.

Στα πανηγύρια αχώριστοι, στα λούνα παρκ αχώριστοι,

στις συναυλίες, στα σινεμά,

στα μιούζικαλ, στα θέατρα,

παντού και πάντα

μαζί και αυτοκόλλητοι.

Κομμένοι και ραμμένοι ο ένας για τον άλλο.

Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο,

ίδια σχολή, ίδιο μεταπτυχιακό.

Πιασμένοι χέρι με χέρι τα βγάλατε.

Σιαμαίοι.

Όλη η παρέα σάς καμάρωνε και σας χαιρότανε.

Δεν είχατε μάτια για άλλον άνθρωπο.

Μιλάμε για τέτοια αγάπη και στοργή!

Ώσπου

τα ξημερώματα μιας μαύρης Κυριακής,

σε διακοπές στην Άνδρο,

το νοικιασμένο σας αυτοκίνητο

εξετράπη από την πορεία του

και έπεσε στον γκρεμό.

Ούτε ακόμη και αυτό το μοιραίο δεν μπόρεσε να σας χωρίσει.