Άγονη γη.

Χέρσα, κατεστραμμένη.

Μιά μήτρα μόνο,

Στέρφα κι αυτή, ξερή.

Και ούτε μάτια,

Και ούτε χέρια,

Και ούτε χείλη.

Μιά γλώσσα μόνο

Κι αυτή όλη της κόκκαλα.

Κρανίου τόπος,

Δίχως τις κόχες,

Χωρίς τα μάγουλα.

Τι να σφουγγίσεις

Και πώς να κλάψεις…

Οχιάς το τσίμπημα

Και βάλσαμο ούτε δείγμα.

Μιά μήτρα μόνο,

Χέρσα, κατεστραμμένη.

Άγονη γη,

Στέρφα κι αυτή,

Ξερή.