Κάθε γενιά βιώνει μια πτώση, μια απώλεια, ένα πισωγύρισμα.

H μητέρα μου  η  Λαυρεντία (Ντία) Πεφάνη γεννήθηκε  στο  Αργοστόλι  της  Κεφαλλονιάς γύρω στο  1926. Κόρη του εμπόρου Ιωάννη Πεφάνη και της  Μαρίας Καρουσάτου. Και οι δυο οικογένειες -από πατέρα και μητέρα- σημαντικές οικογένειες του νησιού πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο όσοι γνωρίζουν  τι ήταν το Αργοστόλι  πριν τον πόλεμο, μπορούν να φανταστούν  την ζωή  της μητέρας μου  στο νησί τα  χρόνια εκείνα.

Κάθε γενιά βιώνει μια  πτώση, μια  απώλεια, ένα πισωγύρισμα. Τα χρόνια όμως  που έζησε η νεαρή  Ντία  μέχρι  τον πόλεμο του ‘40 ήταν  μια μαγευτική παρένθεση. Μετά τον τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι άνθρωποι πίστευαν σε ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά όχι. Μικρές ανάσες μόνο.

Η μητέρα μου, λοιπόν,  ήταν μία από τις δυο κόρες  σε μια οικογένεια με άλλα τρία  αγόρια. Ήταν πολύ όμορφη. Ξανθιά,  άσπρη επιδερμίδα, όμορφο σώμα με  απαλές γραμμές, μελιά μάτια και πάντα  φυσική  χωρίς βαψίματα,  πάντα με προσεγμένο αλλά απλό ντύσιμο.

Πέρασε όμορφα χρόνια παιδικά, εφηβικά και νεανικά. Νομίζω  η ομορφιά  του νησιού  είχε  συνδεθεί με την ίδια σε σχέση αδιάρρηκτη. Πρέπει να ήταν πολύ  ενεργητική,   δραστήρια,   κοινωνική, φιλοπρόοδη,  εργατική, ευαίσθητη, φιλομαθής, επίμονη και  αποτελεσματική, πνευματώδης, τυπική, ουσιαστική και ευφυής και πάνω από όλα υπεύθυνη.

Ζωγράφιζε  από μικρή, πότε  τις ελιές στο κτήμα της οικογένειας,  την θάλασσα  και τον φάρο του Αργοστολίου, τις παπαρούνες. Ήταν  πολύ καλή φωτογράφος, αγαπούσε την ξυλογλυπτική, την  μουσική και έπαιζε πιάνο μέχρι  τα βαθιά της γεράματα,  έγραφε πολύ αισθαντικά  και μέσα σε όλα  αυτά ήταν δραστήρια πρόσκοπος. Τελείωσε το Κοργιαλένειο Παρθεναγωγείο στην  οδό   Ηλία  Ζερβού, στο  Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς. Μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και γνώριζε πολύ καλά την ελληνική γλώσσα. Όλα  αυτά  τα μαρτυρούν οι  φωτογραφίες  τής  εποχής εκείνης  από το  αρχείο  της,  η αλληλογραφία της και τα γραπτά της. Η ίδια  λίγο μιλούσε για τον εαυτόν της. Αν και χαρούμενη ως νέα, έχει πολλές φωτογραφίες που φοράει  ρούχα, σε μαύρο χρώμα. Δεν της  άρεσαν τα κοσμήματα, φορούσε σπάνια, και σταθερά στο αριστερό της χέρι είχε το ρολόι της.

 [Συνεχίζεται…] 

[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου–Πανούτσου]