Χρόνος άχρονος ζει, σε γκρι περιβάλλον

λεκέδες με χρώματα, νεκροί τριγυρίζουν

σάπια κατάλοιπα, απόβλητα άλλων

κι αμφίβολης  Άνοιξης, λουλούδια ανθίζουν

_._

Ανθρώπινα κύτταρα, σε μπούκες  στοιβάζονται

φτιαχτές οπτασίες, σε άσχημα σχήματα

τυμβωρύχοι ψυχών, την ψυχή μας μοιράζονται

συνειδήσεις τυχάρπαστες, μερικών ανομήματα.

_._

Το λευκό έχει έντονη, παρουσία ακόμα

μα το μαύρο ελπίζει ,τον καμβά να γεμίσει

για να γίνει στο κάδρο, μια μορφή δίχως στόμα

δίχως στόμα και σκέψη, δεν μπορεί να μιλήσει.

_._

Με λευκό και με γκρι,  το λευκό θα νικήσει

μια προσπάθεια θέλει, λίγο έμεινε ακόμα

μεσ’ στα σπλάχνα του μαύρου, η ζωή θα ανθίσει

στων φτωχών τις ψυχές, θα ‘ρθει Άνοιξης χρώμα.