Στους Κατερίνα και Κυριάκο

Ες γην εναλίαν.

Τωρά που με εγράψετε

στο Λόγω γραφής τζαι εκλάψετε

για τα φωνήεντα μου

τα έπεα πτερόεντα μου

στην Κύπρον την πολύπαθη

που στέκει απροσκύνητη

ατόφια ρωμιοσύνη

σε άσβηστο καμίνι

και ζει και ζει και ζει και ζει

κι ας έχει στο λαιμό σχοινί

κάτω στες άκρες των ακρών

στην τέλειωση του κόσμου

με τ΄ άρωμα της χαρουπιάς

του θυμαριού, του δυόσμου

τι να σας πω, βρε Κυριακό

κι εσένα Κατερίνα γαζέλα, ελαφίνα

να πάμε τώρα για ύπνο

στης λησμονιάς τον κήπο

στες Πλάτρες με τ΄ αηδόνια

ή στης Αυλίδας τ΄ αλώνια

και γαία πυρί μιχθήτω

ή να μείνουμε άγρυπνοι

με το αισχύλειο ίτω;

Γιατί αν κοιμηθούμε

τάχα πως δεν θωρούμε

η άμωμη Ιφιγένεια

θα΄ ναι χωρίς Ιθαγένεια

και τότε πώς θα ζήσουμε;

Χωρίς ψυχή; Θα σβήσουμε,

ορκίζομαι, λόγω τιμής

θα μείνω άγρυπνος, λόγω γραφής.

Ευχαριστούμε θερμά τον ποιητή Κώστα Βασιλείου για το ποίημα που μας αφιερώνει. Το παρουσιάζουμε εδώ σε πρώτη δημοσίευση, σαν παράσημο καρφιτσωμένο στο μέρος της καρδιάς…

[Στη στήλη «Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον», που παρουσιάζει ο συνεργάτης μας, συγγραφέας Κυριάκος Στυλιανού, Αντιπρόεδρος στο Συμβούλιο της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, πρόσφατα δημοσιεύθηκε ένα μικρό αφιέρωμα στον Κώστα Βασιλείου. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ: «Κώστας Βασιλείου», παρουσιάζει ο Κυριάκος Στυλιανού.]