Λευκή σελίδα σε μαύρο φόντο

Kάθε μέρα μια σελίδα λευκή

της ζωής μου της μαύρης τελειώνει

μοναξιά και μαστούρα σ’ αγωνίας χαρτί

σαν σκουπίζω το αίμα που κυλά στο βελόνι.
_._

Το μυαλό σταματάει σαν η φλόγα στομώνει

τ’ αλουμίνι ιδρώνει μες στα χέρια μου λειώνει

και η ρούχλα κοχλάζει σαν νερό που κυλάει

και αρμενίζει στις φλέβες, σαν μωρά τις μιλάει.

_._

Και αξανά μες στην νύχτα κυνηγάω τον πόθο

να τρυπιέμαι ζητάω να σιγάσω τα πάθη

μιας φρικτής ειρωνείας τα αέναα λάθη

της ζωής μου το πέπλο με αηδία το κλώθω

_._

Πείτε όχι στην χιόνα και αγκαλιάστε τα νιάτα

και γεμίστε με ήλιο και λουλούδια τα πιάτα

και χαρίστε μια νύχτα στην ζωή που χορεύει

των δικών σας ονείρων την νεράιδα μερεύει.

Κηλίδα αίματος

Καρδιά τρεμάμενη λευκή στα χέρια

κι οι σκέψεις έρχονται σαν περιστέρια

μυαλό αφήνιασμα θαρρείς και τρέχει

σαν μαύρο άλογο ακόμα αντέχει.

_._

Το βλέμμα στάσιμο σε μια κηλίδα

κηλίδα αίματος, ζωής παγίδα

εκεί που κάρφωσα την πρώτη σκόνη

φωτιάς απαύγασμα, κούφιο βελόνι.

_._

Σταγόνες ίδρωτα κυλούν μοιραία

κι η σκόνη χύνεται και είναι ωραία

σιωπή απλώνεται κι η πρέζα φθίνει

της μαύρης μοίρας μου τ’ αστέρι σβήνει.

_._

Kαι εγώ που νόμιζα πως θα ‘χα πάντα

μαγκιάς το είδωλο σαν μια αβάντα

της φρίκης όνειρο δεν το ‘χα ζήσει

μα τώρα εξάρτημα στην ψεύτρα ζήση.