«Κώστας Πατίνιος», παρουσιάζει ο Κυριάκος Στυλιανού

Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!

Η στήλη “Λόγω Γραφής… ες γην εναλίαν Κύπρον” παρουσιάζει για το μήνα Οκτώβριο τον αξιόλογο πεζογράφο και ποιητή Κώστα Πατίνιο, ο οποίος έχει διατελέσει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου.

 

Είπε το δέντρο στο φεγγάρι

Είπε το δέντρο στο φεγγάρι

«μίλα μου να μην φοβάμαι»

χαμογέλασε το φεγγάρι

αλίμονο αν μιλούσε σε όποιον φοβόταν.

Το φεγγάρι φέγγει σε  όλους,

χαμογελά σε λίγους  και  μιλά σε ελάχιστους.

Και αν είμαι δέντρο και εσύ φεγγάρι

και αν είμαι άνθρωπος και εσύ αγάπη

και αν η ψευδαίσθηση  είναι το ένα μου ποδάρι

η ουτοπία  το άλλο και η όποια λογική το δεκανίκι μου.

Όλα αυτά τα «και αν» είναι που νικούν καθημερινά το θάνατό σας

είναι αυτά που μια μέρα θα κάνουν το δέντρο

να κρατά αγκαλιά  το φεγγάρι, το φεγγάρι να του ψιθυρίζει στα κλαδιά

την αγάπη να παίρνει βόλτα σε τροχοκάθισμα τον γερασμένο άνθρωπο

και τον χάρο να θρηνεί το θύμα του ζητώντας του ταπεινά  συγγνώμη.

 

 

Βραδινή βόλτα

Ενώ τακτοποιώ παλαιές έντυπες σκέψεις

η υγρή μουσούδα του σκύλου,  μου σπρώχνει το πόδι

Ξέχασα τη βραδινή βόλτα

Ξημερώνει σε τέσσερις ώρες

Ο σκύλος ξέρει τι κάνει

εγώ πάλι όχι

βόλτα με το σκύλο και τις σκέψεις

φυσάει  αέρας δυνατός και αρπάζει τις σκέψεις

Ο σκύλος ξέρει καλά  τι κάνει

κάθε βράδυ σταματά στα ίδια σημεία

τα μαρκάρει  με το κάτουρό του

Ο σκύλος ξέρει καλά  τι κάνει

εγώ πάλι όχι

Ο αέρας ανακάτεψε την αλφαβήτα και οι λέξεις μου χαμογελούν

ακούω  παιδικά  χαμογέλα και βλέπω  λέξεις να παίζουν κρυφτό και κυνηγητό

ο σκύλος σταματά και κατουρά πάντα στο κάγκελο του γείτονα που δεν χωνεύει τους σκύλους

Ένας  λεξ-αετός πετάει στον ουρανό, τον κρατάει από το σχοινί ένα αγόρι

ο σκύλος με οδήγα στο σπίτι

γέμισε ο ουρανός πολύχρωμα γράμματα

Oι σκέψεις πρέπει να βγαίνουν βόλτα στον αέρα

 

Αθόρυβα σαν σκιά
Αθόρυβα σαν σκιά τα απογεύματα στην Λευκωσία

πέρασα και εγώ κάποτε

από δρόμους και σοκάκια.

Ζήλεψα και θαύμασα τους ναυτικούς

από μακριά όμως,

από την ενδοχώρα.

Στα παράλια οι άνθρωποι (και περισσότερο οι γυναίκες)

ξέρουν από χωρισμούς.

Εδώ στην Λευκωσία εντός των τοίχων

νιώθω προστατευμένος

ανάμεσα σε ενετικά κατάλοιπα, μεσαιωνικά απομεινάρια,

κλασσικά και σύγχρονα κτίρια.

Ανάμεσα σε ανθρώπους που πέρασαν και θα έρθουν

έκτιζα χρόνια μια σκιά

και όταν ωρίμασε ο χρόνος

απομακρύνθηκε χωρίς πισωγυρίσματα.

Μια άκακη σκιά, ένα πνεύμα

που αυτομόλησε από τη σάρκα

τίποτα παραπάνω.

Αν την συναντήσεις

πες της ότι την «σκότωσα»

από μετριότητα και αγάπη.

 

Vegetarian ποίημα

Γράφετε όπως τρώτε
σκουπίζετε τα χείλη σας από το μαγειρεμένο  αίμα

Αρπάζετε την πένα και γράφετε
αρνάκι άσπρο, όμορφο
γλυκό μου κοκοράκι

Λύκοι, ε λύκοι

Σαλάτα χωριάτικη με φέτα, ελιές και μπόλικο κρεμμύδι
(ωραία είπα, να και κάτι καλό)

μα δεν πρόλαβα να χαρώ

Ξίδι από αίμα παρακαλώ,
φώναξε στο γκαρσόνι

 


Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία.
Το βιογραφικό του είναι φτιαγμένο με λέξεις και χιλιόμετρα.
Γράφει διηγήματα, ποιήματα και είναι δρομέας υπεραποστάσεων.

Βιβλία του που έχουν εκδοθεί:

Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους: ποιήματα και διηγήματα, Αρμίδα 2011

Δρόμου δρώμενα: Διηγήματα, Αρμίδα 2012

Kουνήσου μούχλα: (σε συνεργασία με την εικαστικό Πόλα Χατζήπαπα)

Ποιήματα, Αρμίδα 2014
Θέα από μπαλκόνι: Διηγήματα, Γαβριηλίδης  2018

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη