Κόκκινο…
Της συστολής.
Του πόθου.
Του έρωτα.
Της ηδονής.
Και της αγάπης ακόμη.

Κόκκινο…
Του “Μη…”
Του “Σταμάτα!”
Του “Απαγορεύεται!”

Κόκκινο…

Της επισήμανσης.

Της διόρθωσης.

Της επισφράγισης.

Κόκκινο…
Της φωτιάς.
Και της “φωτιάς”.
Ακόμη και της κόλασης.

Κόκκινο…
Ενός λουλουδιού…
με ή χωρίς αγκάθια.
Της νοσταλγίας ενός αμοίραστου δειλινού.
Των σύννεφων του νοτιά.
Της καλοκαιρινής πανσελήνου.
Του κοκκινολαίμη πάνω σε χιονισμένο κλαδί.

Κόκκινο…
Των κλαμένων ματιών.
Των δαγκωμένων χειλιών.
Μιας γρατζουνιάς στην πλάτη.
Ενός χαστουκιού στο μάγουλο.

Κόκκινο…
Της ζωής.
Πινελιές σε φόντο ασπρόμαυρο.

Αλήθεια ποια είναι τ’ αντίθετά του, όταν το ίδιο είναι μια αντίθεση;