Έλειπες και λείπεις…

Σιωπηλά απών…

Ακόμα και όταν ήσουν εδώ

Με τη φυσική σου παρουσία

Εκείνο που πονάει είναι που ξόδεψα

Τόση ψυχή και ενέργεια για να σε κρατήσω

Δίπλα μου παρών και εσύ έφευγες…

Κάποιες φορές γυρνούσες για να φύγεις πάλι…

Ίσως να μην ήσουν ποτέ εδώ

Ίσως να μην έμαθες πουθενά να ανήκεις

Να είσαι στο ανάμεσα

σαν το κύμα της θάλασσας που πάει και έρχεται…

σαν τον άνεμο που στροβιλίζει ότι βρει μπροστά του

Όνειρα και αναμνήσεις σκορπισμένα

σαν φύλλα των δέντρων

Και τα δάκρυα μου γίνονται ένα

Με της θάλασσας το αλμυρό νερό

Σαν περπατώ κοντά της

Γιατί σε θυμίζει

Και όταν έρχεσαι…

Και όταν φεύγεις…