Η μακρινή πορεία των αγαλμάτων
Πότιζα αλμύρα κι έννοια τις στιγμές
κι εκείνες δυνάμωναν τα φτερά τους.
Μικρές χαρές -φορές ψευδαίσθησης-
για να ησυχάζει ο νους.
Όπως στο φως.
Να ορίζει τις σκιές και τις ζωές μας.
Όσο και να πεις
Όσο και να πεις,
δεν υπήρξαμε, τελικά,
ολότελα σφετεριστές.
Μια στάλα ουρανό
τον ονειρευτήκαμε.
Αφήστε το σχόλιο σας