Τι θα μείνει από μένα
μερικές φωτογραφίες ίσως,
άραγε γι’ αυτό είμαι γεμάτη από δαύτες
και κάποιοι ίσως βρουν κάτι, στην έκφρασή μου,
κάτι να τους κάνει κάτι
και ίσως κάποιες μνήμες
ίσως σε μερικούς ανθρώπους
που αν κρίνω και από τις δικές μου,
τις ποιο έντονες, τις πιο δυνατές,
ξεθωριασμένες φτάνουν στον χρόνο
ισοπεδωμένες με τις άλλες τις μη σημαντικές
άρα τι μένει
μένει μόνο το τώρα – ακόμη
να το καταπιώ γουλιά – γουλιά με την ησυχία μου
το τώρα και τίποτα παραπάνω
Όσο για τα άλλα… Κάπως τα έχω ξεχάσει…
02/01/24
Μαρία Πανούτσου
Ημερολόγιο όπως μια εξομολόγηση
Αφήστε το σχόλιο σας