“Η βέρα”, ένα ποίημα της Κατερίνας Ευαγγέλου-Κίσσα

Ξεθώριασαν τα γράμματα,

Χάθηκε το όνομά μου το εγχάρακτο.

Τρίφτηκαν στην χρυσή σου την αλυσίδα,

Αυτή που φοράς στο λαιμό σου,

Προστασία την κάθε μέρα,

Και φύγαν…

Κυλήσανε με τις σταγόνες του ιδρώτα σου

Στο δουλεμένο το κορμί σου,

Το πονεμένο.

Τριφτήκανε ένα – ένα τα γράμματα,

Όλο το όνομά μου,

Στεγνώσανε πάνω στο δέρμα σου.

Και σ’ έντυσα,

Υπόσχεση ιερή

Όπως την πρώτη μέρα,

Τώρα και για πάντα.

Με φόρεσες.

Δεν είμαι δεσμά.

Δεν είμαι λόγια,

Χρυσοκόκκινος χαλκάς

Να σε στενεύει.

Είμαι η αγάπη.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη