«Εσωτερικός διάλογος», ένα ποίημα της Κωνσταντίνας Βαληράκη

Συχνά  μιλούμε εμείς ψυχή μου οι δύο,

προχωρημένες ώρες βραδινές κυρίως,

τότε που η νύχτα σκέπη υπόσχεται,

σε αυτούς που θέλουν να μιλήσουνε

για αλήθειες και για μυστικά,

που τα πονεί το φως της μέρας.

‘Ξομολογούμαστε, ο ένας στον άλλο,

για όσα πεθυμήσαμε και ονειρευτήκαμε

μα  εκείνα  μείνανε λησμονημένα

σε λιτό χαρτί σχεδίου.

Κάτω από των αστεριών το αντιφέγγισμα

συχνά  ακούγονται ψιθυριστές κουβέντες,

ίδιες σαν  τις δικές μας,

αθόρυβες  και μελαγχολικές,

γεμάτες  ικεσία  για το ανεκπλήρωτο.

Ύστερα σιωπή!

Και ένας αδιόρατος απόηχος,

από διαλόγους  μακρινών ονειροπόλων,

ανά δύο, όπως κι εμείς,

να αποζητούν και να ελπίζουνε όπως εμείς,

τα σχέδια τους ξεχασμένα σε λιτό χαρτί,

να γίνουνε σκαριά,

μήπως και ταξιδέψουνε

μαζί με εμάς και αυτοί στο ανεκπλήρωτο.

Το ακούς ψυχή μου;

Υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμάς!

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη