Η ερημιά μου, νύχι σκληρό

ατσάλι νύχι

δίχως καν δάχτυλο ή κορμό

και πού το βέλος μου να μπήξω εγώ;

Άχρηστο όργανο, χτυπά στην τύχη.

Την αυγή, εξαγριώνεται

τις κρύες νυχτιές

γη και ύδωρ το σώμα αλώνεται

πτέρνα αχίλλειος, χαρακώνεται

μύθος ο φοίνικας μες στις φωτιές.