Η καινούργια εφεύρεση κίνησε το ενδιαφέρον του κόσμου. Έχεις λέει, τη δυνατότητα ν’ αποσπάσεις από τον εθελοντή δότη τον χρόνο που τον κυκλώνει σαν αγριεμένο όνειρο.

Ο κύριος Σ. απόμαχος, εντούτοις ακόμα πορθητός, με υπερμεγέθεις οφθαλμούς -όπως ψάρι που ζει στη νύχτα των βυθών- μεταγγίζει στην ψυχή του τις συμφορές του κόσμου. Σμίγουν μαζί με τις δικές του και δημιουργούν ένα ζωντανό χάρτη χωρίς στεριά, με νερά που κοχλάζουν και συστρέφονται στα σπλάχνα του, αναδύοντας μια παράδοξη μουσική από βογγητά, ικεσίες, αναστεναγμούς, φωνές και τριξίματα αλυσίδων ως τα κλειδιά του στόματος που πετάχτηκαν για πάντα. Οι στριγκοί ήχοι της αλλόκοτης αυτής ορχήστρας δυναμώνουν και τον ξυπνούν τις νύχτες.

Ο κύριος Σ. με το ζωντανό χάρτη στα σωθικά και την εσωστρεφή μουσική του, σκέφτεται να δηλώσει συμμετοχή. Άλλωστε όπως έλεγε κι η διαφήμιση, “Εδώ κανείς δεν φεύγει μόνος. Κι η αναχώρηση αποκτά μια σημασία.”

Στις γιγαντοοθόνες παίζεται η ύστατη πράξη: τρεμουλιαστές λέξεις, διαστήματα μακρόσυρτων κραυγών, ένα όνομα, σκίτσα ανεξιχνίαστα από αλαφιασμένα δάχτυλα στην παγωμένη στέπα του κορμιού.

Οι λίγες ευανάγνωστες φράσεις φωτίζουν σα βεγγαλικά το θόλο κάποιου ποιήματος που εκρήγνυται.

Μέσα απ’ τις πανύψηλες τζαμαρίες εισρέει νύχτα και σκεπάζει αυτόν που ο χρόνος του τελεύει.

Το ευλογημένο από τη θυσία σώμα τοποθετείται σε ανεμόπτερο -πιστό αντίγραφο από βιβλίο νεανικής λογοτεχνίας- που κάνει μερικούς κύκλους στη φωταγωγημένη νύχτα. Στο όνομα του νεκρού ακινητεί ένας προβολέας εκατοντάδων βλεμμάτων, για μερικά λεπτά.

-><-

Κάποιοι μιλούν για έτοιμη καταπακτή φωτιάς ενώ οι πιο ρομαντικοί πιστεύουν πως ο άνθρωπος απελευθερωμένος από την αθέλητη σύμβασή του με το χρόνο, στεφανωμένος από την καθηγιασμένη πράξη του, εξακολουθεί να ζει στην καλή μεριά της γης.