“Δοξούλα”, γράφει η Μαριάννα Γληνού

Μικροί, αδαείς, τυχάρπαστοι ονειροπόλοι, που τυλιχτήκατε μια φορά το όνειρο και θαρρευτήκατε αιώνια κατάκτηση και μπήκατε και στην ουρά να πληρώσετε και τον Ένφιά  του!  Ξεπεζέψτε! Το άλογο ετούτο είναι λεύτερο. Όπως η αιωνιότητα. Δεν ανήκει σε κανέναν. Πορεύει μονάχο του τον δρόμο. Γιατί το «όνειρο», «είναι», όπως είναι και τόσα άλλα… Ας πούμε μερικά, έτσι για να έχετε να μαραίνεστε στο περίμενε ή να γίνεστε πιο μαλθακοί στα «έχω»  σας… Η αιωνιότητα, η αγάπη, τ’ άπιαστο του νερού, το κελάηδημα των πουλιών τις αυγές, η σκιά του δέντρου κάτω απ’ τον ανελέητο καλοκαιρινό ήλιο, η θάλασσα, η αύρα, η πορεία ανάμεσα σε δάση με ψηλές βελανιδιές, ο δρόμος να φαίνεται απροσπέλαστος, κι όμως,  δρόμος να υπάρχει.

Μικροί, θλιβεροί, ανυπάκουοι ταξιδευτές! Αυτό που λογιάζετε για μεγάλη αξία, μια απειροελάχιστη αρχή, μια θέληση, μια -σχεδόν- κίνηση στην σκακιέρα ενός όλου είναι… Ψάξτε, το λοιπόν, εσείς, στιγμή στη στιγμή τις ζωές σας, γιατί αυτό τελικά είμαστε, μικρές στιγμές, ολόκληρες ζωές- στιγμές… Τι κι αν θελήσατε με όλη σας την ψυχή; Τι κι αν τη δώσατε κιόλας; Τι κι αν ευχηθήκατε; Ο καιρός τα μπουρίνια του κι η τύχη σας τα δικά της. Σχεδιάσαμε, λέει, όλοι, προσεκτικά, όλα τα βήματά μας, κι είμαστε συνειδητοί στις αποφάσεις μας! Κοκορευτήκαμε τις προσωπικές μας επιτυχίες και στεφανωθήκαμε τις δάφνες μας, με την αδιάσειστη πεποίθηση πως κατορθώσαμε το ακατόρθωτο: εμείς μόνο, παρότι πετύχαμε τόσα, μείναμε ταπεινοί στην καρδιά και μετρημένοι στα λόγια.

Ω! Από όλες τις ψευδαισθήσεις, ετούτη η υπέρτατη!

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη