Γλυκές οι σκέψεις μου για σένα, παρηγορητικές. Να σου πάρω ένα μπουκέτο λουλούδια, λέει, να στο φέρω άξαφνα, να χαρείς που σπάνια σου φέρνουν. Κι έπειτα τ’ ακυρώνω, δεν είμαι βλέπεις πρίγκιπας, τι να τα κάνεις από μένα τα λουλούδια…

Και σκέφτομαι την πάστα. Μια λαχταριστή σοκολατίνα, ολόφρεσκη, μόνο για σένα, να την απολαύσεις επί τόπου με κουταλάκι πλαστικό του ζαχαροπλαστείου. Κι έπειτα είπα όχι και σ’ αυτό, θυμήθηκα πως τα αλμυρά είναι που λαχταράς εσύ, γλυκά δεν τρως ούτε μετά από κλάμα…

Σκέφτηκα να σου πάρω παπούτσια ή ένα άρωμα από αυτά που αγαπάς. Μα τέτοια έχεις τόσα, δεν ξέρω, μου φάνηκε πολύ πεζό για δώρο αναπτέρωσης ηθικού… Πάει κι αυτή η επιλογή λοιπόν.

Τραγούδι να σου γράψω δεν το ‘χω μάτια μου όμορφα, μάτια μου μελένια εσύ, βλέμμα  μου τρυφερό. Κι όσο για να σου τραγούδαγα κάποιο που σου αρέσει, ούτε λόγος! Θα σκόρπαγαν τα ζωντανά του κάμπου στους τέσσερους ορίζοντες!

Κι έπειτα είπα -μα τω Θεώ- να σου ‘στελνα χαμόγελα, πολλά, πολλά χαμόγελα. Να μάζευα όλα αυτά μου τα χαμόγελα που αφήνω και κυλούν έξω από μένα όταν σε σκέφτομαι, κι άλλα πετούν σαν τα μπαλόνια του ήλιου ψηλά σε γαλάζιους ουρανούς, άλλα γίνονται ροζ σαν συννεφάκια σε δωμάτιο παιδικό, άλλα γιομίζουν χρώματα και φωτούν από μακριά τη χαρά μου που σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς πίσω και συ… Μα πώς να μάσω τα χαμόγελα, δεν πιάνονται τα άτιμα παρά μόνο στον ίσκιο των βλεφάρων σου.

Και θέλησα να ‘ρθω να σ’ αγκαλιάσω τόσο, τόσο, τόσο! Και να σου ψιθυρίσω λόγια τρυφερά, λόγια απαντοχής. Μα κι ύστερα που θα κατέρρεες στις χούφτες μου σαν δυο σταλιές παράπονο πικρό, τι θα σ’ έκαμα ύστερα εγώ, που δε θέλω να σε βλέπω να κλαις ποτέ;

Το σκέφτηκα πολύ, να ξέρεις. Και τελικά αποφάσισα να σου πω μια μεγάλη αλήθεια. Αργεί αυτό που περιμένουμε κάποιες φορές, αργεί, θα στο πω. Μα τον δρόμο του δεν τον χάνει ποτέ. Καρτέρα. Γιατί δεν είναι ο χρόνος που όλα τα γιατρεύει, είναι η αγάπη, το ξέρεις από μένα αυτό. Καρτέρα.

Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε. Θα είμαι δίπλα σου και θα ‘ναι Τρίτη μεσημέρι.

[Αφιερωμένο στη “Μωρή Βασίλισσα της Νύχτας”, με αγάπη που φτάνει και περισσεύει.]