Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017, ώρα 8.00 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί ‘Βραδιά Κυπριακής Ποίησης’ στη Στέγη της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία της με την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Είναι η 3η φορά που συνεργάζονται οι δύο Ενώσεις (από τον Νοέμβρη του 2014). Μόνιμος χορηγός οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου.

Θα παρουσιάσουν ποιήματά τους οκτώ Κύπριοι λογοτέχνες: Μελέτης Αποστολίδης, Λεωνίδας Γαλάζης, Αλεξάνδρα Γαλανού, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Αγγέλα Καϊμακλιώτη, Γιώργος Καλοζώης, Νόρα Νατζαριάν και Νάσα Παταπίου.

Στο τριήμερο 24-26 Νοεμβρίου 2017 θα γίνει η 4η Συνάντηση (η 2η στην Κύπρο) και θα παρουσιάσουν έργα τους οι εξής οκτώ Θεσσαλονικείς λογοτέχνες: Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Χρυσάνθη Βλάχου, Δέσποινα Καιτατζή-Χουλιούμη, Θεόδωρος Καλαμπούκας, Ανδρέας Καρακόκκινος, Δώρα Κασκάλη, Δημήτρης Ι. Μπρούχος και Χρήστος Χαρτοματσίδης.

Ακολουθεί το ποίημα “Το χεράκι του παιδιού”, στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά, του φίλου ποιητή Ιωσήφ Ιωσηφίδη, που είναι ένα από τα επτά ποιήματα τα οποία θα απαγγείλει ο ίδιος ο Δρ. Ιωσηφίδης στην εν λόγω ποιητική συνάντηση στη Θεσσαλονίκη.  Το ποίημα «Το χεράκι του παιδιού» περιλαμβάνεται στην ποιητική του συλλογή που φέρει τον γενικό τίτλο “ΠΕΡΙ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ”, Εκδόσεις Πάργα, 2010.

Το χεράκι του παιδιού

Το χεράκι του παιδιού δεν ξέρει

πως είναι χέρι· ονειρεύεται να γίνει λουλούδι ή πουλί.

Το αγόρασαν για ώμο πλούσιου.

Τώρα μοιάζει ερπετό αόμματο,

τριγωνικό κεφάλι σκουληκιού,

τα μαλακά νύχια λέπια θολά,

ψαύει, αιωρείται, πίσω, έξω,

μετρά κέρματα, πιέζει κουμπιά,

με σπυριά μικρά ηφαίστεια,

ασφυκτιά σε γάντι σαλονιού,

δεν χαϊδεύει, ούτε γράφει,

ούτε λουλούδι είναι, ούτε πουλί.

Πεθαίνει το πλούσιο, το θάβουμε

και βλέπουμε ενεοί στο χώμα μέσα

το χεράκι του παιδιού μικρός Ηρακλής

να πνίγει δυο φίδια, λες κι εκδικείται

την απώλεια του δικού του Παραδείσου.

The child’s hand

The child’s hand doesn’t know

it is a hand; it dreams that

it will be a flower or a bird.

Was bought for the shoulder of a rich.

Now it looks like a blind reptile,

has a triangular head of a worm,

its soft claws are like muddy scales

the hand touches, hovers, back, outward,

it counts coins, pushes buttons,

has grains like small volcanoes,

it suffocates in a luxury glove

it doesn’t caress or write a word,

neither is it a flower nor a bird.

The rich boy dies, and we bury him

we stay speechless seeing in the soil

the child’s hand as Hercules when was a kid;

it strangles two snakes, as if it avenges

the loss of his own Paradise.

Ακολουθεί το δεύτερο από τα επτά ποίηματα που θα απαγγείλει ο ποιητής Δρ. Ιωσηφίδης με τον τίτλο “Ήττα”, επίσης στα ελληνικά αλλά και τα αγγλικά, το οποίο είναι ανέκδοτο και παρουσιάζεται στη Λόγω Γραφής σε πρώτη δημοσίευση.

HTTA                            

Βλέπεις τη λέξη ‘ήττα’ και οδύρεσαι,

λες φταιν οι άλλοι, θες να εκδικηθείς,

ή απαθής σηκώνεις τα χέρια ψηλά.

Είναι η νίκη σου ένας πίθος Δαναΐδων

χωρίς πάτο, κόπος μάταιος; Μήπως είναι

πλάνη να θεωρείς την ήττα σου ως ήττα;

Ο θάνατος είναι ήττα. Πόση ήττα προκαλεί;

Ο Λεωνίδας, νεκρός στη μάχη, κερδίζει το μέλλον,

ο αθάνατος Αχιλλέας τελικά δεν αφάνισε τον Έκτορα,

ο αγωνιστής Κούρος πεθαίνει εν ονόματι της αρετής∙

ζώσα η ψυχή του νεκρού, νεκρή πολλών που ζουν.

Ξαναζύγισε τον στόχο, το βάρος της ήττας σου.

Είναι νίκες που σου καρφώνουν τα πόδια στη γη,

που είχαν πήχη χαμηλό και τον νομίζαμε ψηλό·

είναι ήττες που προσφέρουν πιο πολλά απ’ τη μέθη

ή απ’ όσα έχασε ο νικητής σαν του γλίστρησε η νίκη.

Τα φύλλα του φθινοπώρου είναι άνθη άλλης Άνοιξης,

σαν έχεις πτώση ο έρως-πτέρως σε παίρνει σε πτήση,

η αλήθεια δεν είναι φάντασμα, ζει εντός·˙ άγγιξέ την,

πίστεψε: νικώντας την ήττα σου στέρεα θα ‘χεις νίκη.

DEFEAT 

You see the word “defeat” and you lament,

you blame others and you desire to avenge,

or being apathetic you raise your hands up.

Is your victory a jar of the Danaides,

without bottom, toil in vain? Or is it

a fallacy to regard your defeat as a defeat?

Death is defeat. How much defeat does it cause?

Leonidas, dead in battle, he does gain the future,

the immortal Achilles did not wipe out Hector in the end,

the combatant Kouros dies in the name of virtue ˙

alive the soul of the dead, dead of the many living.

Reweigh the goal, the weight of your defeat.

There are victories that nail your feet to the ground,

which had a low bar to jump and we thought it was high·

there are defeats that offer more than what intoxication does

or than what the victor lost when victory slipped away from him.

The autumn leaves are blossoms of another Spring,

when you fall, the winged-eros take you in a flight,

the truth is not a phantom, it lives within; touch it,

believe: by defeating your defeat you will have a solid victory.