Η αυτοεικόνα του εγώ ετοιμάζεται για επιβίωση

Αποχρώσεις της ματαιοδοξίας και της φιλαυτίας

Γέμισε η κοιλάδα Νάρκισσους που αποθεώνουν το είδωλό τους

Στην ατσαλάκωτη καθαρότητα του υγρού στοιχείου

Πρωταγωνιστές της προσεχούς κωμωδίας

Η τοξική φιλοδοξία και η νοθεία της οντότητάς μας.

Ακόμη και Αριστοφάνης θα επιβουλεύονταν  τον δημιουργό της.

Δέσμιοι της ατολμίας μας  φθονούμε την αρμονία της φιλοπονίας

Και αφειδώς αναλώνουμε τα ημιμαθή ερείσματα της έπαρσής μας.

Αχ! Πόσο μεθυστική είναι η οσμή του μηδενός!

Χαμόγελα κορεσμένα από ψυχρό κύμα επικοινωνιακής στέρησης.

Που αρνούνται να παρατηρήσουν τα όντα που απεγνωσμένα βοούν

Μάτια κλαμένα και πονεμένα από ψυχώσεις του σήμερα

Που αντιστέκονται να τις επικοινωνήσουν

Και ρωτώ ΓΙΑΤΙ;

Τότε ανήμπορα πια τα πλάσματα του Δημιουργού

Αναζητούν βοήθεια…

Ένα άγγιγμα για να μην εγκαταλείψουν την άχρωμη πνοή τους

Ακούγεται το ουράνιο πρόσταγμα παραμονής στη γη…

Δικαίωμα φυγής όχι!