«Αναδρομές», γράφει η Μαρία Πανούτσου

Πάντα πίστευα για τους άλλους τα καλύτερα και με αυτόν τον τρόπο άρχιζα μια σχέση με τους ανθρώπους και φυσικά συχνά -αν όχι τις περισσότερες φορές- ακολουθούσε απογοήτευση.

Έχω επιλέξει την προσέγγιση αυτή, να ξεκινώ με θετική αίσθηση μια νέα γνωριμία.  «Ο απέναντι μου είναι ξεχωριστός» αυτό ζητούσε και ζητάει η  καρδιά μου. Βέβαια πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για μια τέτοια θέση στην ζωή, για να αντέχεις μετά όλα τα στραβά που προκύπτουν. Αλλά η ζωή είναι φτιαγμένη από όλες τις διαβαθμίσεις των συναισθημάτων και των φυσικών αναγκών  τού ανθρώπου και με τα χρόνια κατανοείς και χαίρεσαι που δεν άφησες την καρδιά σου να πετρώσει με τις συνεχείς άμυνες, τις ανασφάλειες, τα κρατήματα και τους φόβους.

Το παιδί με την αφέλεια που το διακρίνει το κράτησα ζωηρό μέσα μου και είναι κάπου εκεί δίπλα μου και με επισκέπτεται πολλές φορές μέσα στη μέρα. Μόνο όταν βρίσκομαι σε σκοτεινή περίοδο,  χάνεται και κρύβεται από μπροστά μου φοβισμένο, να μην το βλέπω. Να μην με βλέπει.

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές  αν έχει και αυτό το παιδί μεγαλώσει μαζί μου ή έχει βρει τον τρόπο να ξεγελά τον χρόνο.  Ίσως η γνώση για το όλον που μας λείπει να  είναι γνώση  που δεν μπορούμε να την αγγίξουμε  και μόνο ό,τι υπερβαίνει  την καθημερινότητα μπορεί να  δει  πέρα από τον χώρο και τον χρόνο.

 

Λίγο από τον χρόνο σου

Άπειρο αστέρι 

Του σκοτεινού ουρανού

Κοφτερό  νυστέρι

 


[Copyright ©  Μαρία  Σκουλαρίκου-Πανούτσου]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη