Μια παλιά φωτογραφία

Κίτρινη απ’ τον καιρό,

Με τη μάνα να κοιτάζει

Κατ’ ευθείαν στο φακό.

Που αιχμαλώτισε για πάντα

Αλησμόνητες στιγμές

Την κοιτάζω και στ’ αλήθεια

Νιώθω σαν να ήταν χθες.

Με κρατούσε από το χέρι

Μην της φύγω και χαθώ

Που τη σκανταλιά την είχα

Πρώτη μέσα στο μυαλό.

Τι ωραία χρόνια μάνα

Ήτανε τα παιδικά

Μήτε πόλεμους φοβόμουν

Μήτε Γερμανοτσολιά.

Μου ‘φτανε που ΄χα εσένα

Φύλακά μου θησαυρό

Κι ας μην είχα τι να φάω

Δεν νοιαζόμουνα γι’ αυτό…

Αχ μανούλα δεν ψηφούσες

Πολυβόλα τουφεκιές

Έβαζες μπροστά τα στήθια

Και μας γλίτωνες μαθές…

Να γιατί η φωτογραφία

Παίζει ρόλο βασικό,

Το μυαλό μου το δροσίζει

Με κρατάει ζωντανό!