Φιλί στο στόμα δίνει η μοναξιά στην άνοιξη τούτη

ο φόβος κοιτά κατάματα τον Απρίλη.

Αραχνιάζουν οι αγκαλιές μας.

Ζωές αποκλεισμένες

στα μενεξεδιά χρώματα του σούρουπου.

Παγώνουν, τρέμουν την άγνωστη νύχτα.

Θλιμμένες προσδοκίες, ψυχορραγούν

χωρίς αναπνευστήρα.

Οι δρόμοι αλλάζουν τώρα

θολές οι οδοσημάνσεις.

Ελπίζοντας πως το βλέμμα μας

θα έχει την τύχη

ν’ ανταμώσει το αύριο

τώρα μετράμε

την αξία κάθε χαραυγής.