Καλό μήνα και από την Κύπρο, φίλοι αναγνώστες (και συνεργάτες) της Λόγω Γραφής!
Για τον μήνα Δεκέμβριο, η στήλη «Λόγω Γραφής… Ες γην εναλίαν Κύπρον» σας παρουσιάζει την Αγιούπα Κωνσταντίνου, η οποία διακρίνεται για την ευαισθησία στη γραφή της.
- Kαιρό τώρα
σκότωνα για σένα τον εγωισμό μου,
μέχρι που ψες αργά,
πάνω σε πετρωμένα δάκρυα
κάρφωσα με δυο πρόκες
τα όνειρα μου
και
ξημέρωσε άνοιξη…
- Τις ώρες τούτες που σωπαίνω
μην με ψάχνετε…
Στην άκρη της γης
εκεί που ο ήλιος σβήνει πάνω στο νερό,
αγναντεύω το πέλαγος το αλμυρό που
γνωρίζει όλων των νεκρών τα ονόματα και μου τα ψιθυρίζει…
Όσων αγάπησα, τις μορφές τους φέρνει κοντά μου το αγέρι…
Κάποιες φορές
οι βράχοι μου μιλούν για τις ψυχές που θρηνούσαν στο πέρασμα τους…
και το χορτάρι ψιθυριστά μου αφηγείται τις ιστορίες όσων βάδισαν πάνω του,
Τούτες οι ώρες ιερές…
- Σαν έρθει η ώρα
το παρελθόν να θάψεις,
διάλεξε ένα γλυκοχάραμα…
Μόνο,
σκάψε βαθιά, πολύ βαθιά, ακούς;
Γιατί ψυχή μου αλίμονο,
οι τάφοι οι ρηχοί
πάντα μα πάντα
προδίδουν τους νεκρούς τους…
- Έντυσα την ψυχή
με πανοπλία, σφυρηλατημένη από προσμονές κι αναβολές,
για να μην χαθώ εντός σου…
Μάταια όμως,
αφού στο αίμα μου κυλάς…
- Πάγωσε ο χρόνος,
στης σιωπής την άκρη.
Γυμνές οι λέξεις… κρυώνουν
Mε τι να τις ντύσω;
Πουθενά δεν χωράνε,
συρρικνώθηκαν τόσο
στην αναμονή…
Γεννήθηκε στην Αγγλία από μητέρα Αγγλίδα και πατέρα Κύπριο. Μεγάλωσε στην Κύπρο. Σπούδασε γλώσσες και Τourism in general.
Τα τελευταία είκοσι τέσσερα χρόνια κατοικεί στη Λευκωσία με το σύζυγο και τα δύο παιδιά της. Λατρεύει τη μουσική, τα ζώα και τα βιβλία. Είναι γεννημένη αναγνώστρια αλλά ο μεγάλος της έρωτας είναι η ποίηση.
Συμμετείχε σε ένα ποιητικό ανθολόγιο με τίτλο “Ποιητών σταχυολογήματα” της σελίδας “Του Έρωτα το κόκκινο”.
Αφήστε το σχόλιο σας