Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους φίλους που παντοτινά θα αγαπούμε κι ας χαθήκαμε…
Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα
Άκουσα ένα τραγούδι –
«Αθήνα των μοναχικών θανάτων»…
Τι παραπάνω να πει κανείς.
Χάνεις τους φίλους σου`
Όχι για εκείνους
Αλλά για σένα.
Κι όταν απλώνεις πάλι το ζεστό σου χαμόγελο
Αγκαλιάζεις μια παγωμένη ανάμνηση
Το ίδιο, πάντα, αγαπημένη.
[Θερμές ευχαριστίες στον αγαπημένο μου φίλο ποιητή κο Γιώργο Χ. Θεοχάρη, που εμπνεύστηκε τον τίτλο του μικρού μου αυτού ποιήματος.]
Υπέροχο!