Πρόφερε τ’ όνομά μου ασυνόδευτο

Να θυμηθώ της πρώτης νιότης

Την απλότητα.

Φώναξε τα «σ’ αγαπάω» ασυναίρετα

Να διασκεδάσω της ηχούς

Τις εντυπώσεις.

Δώσμου φιλί στο μάγουλο αβίαστο

Να λαχταρήσω των χειλιών σου

Την θερμότητα.

Άσε μες στην παλάμη μου ένα χάδι σου

Να λογαριάσω των ερώτων μας

Τις αποκλίσεις.

Κλείσε τα μάτια μόνο και φαντάσου μας

Να σε σπαράζω στης ημέρας

Την τριβή.

Φύγε! Τρέξε μακριά! Μη φεύγεις…