«Ένα αλογάκι που το λέγανε Αγλαΐα»,  ένα παιδικό αφήγημα της Μαρίας Παλιούρα

Σε ένα παραθαλάσσιο κτήμα ενός νησιού ζούσε κάποτε ένα πόνυ πολύ χαριτωμένο που το λέγανε Αγλαΐα.

Εκεί λίγο πιο κάτω παραθέριζε με την οικογένειά του και ένα κοριτσάκι, η  Συμέλα, που είχε φιλικές σχέσεις με το ζωάκι και κάθε μέρα περνούσε από εκεί και το χαιρετούσε.

Κάποιες φορές του έφερνε ψωμάκι σε φέτες και του το έδινε να το φάει.

Αχ πόσο το αγαπούσε αυτό το πόνυ και τι χαρά που έκανε κάθε φορά που το έβλεπε!

Αν μια μέρα δεν το έβλεπε γιατί το έπαιρνε ο ιδιοκτήτης του βόλτα, στεναχωριόταν όπως και κάποιες μέρες που η Αγλαΐα δεν είχε όρεξη για παρέα και είχε γυρισμένο το μουτράκι της αλλού.

Ευτυχώς που υπήρχε  η Καροκοτούλα, ένα συμπαθέστατο πουλάκι με κόκκινο λαιμό, που πήγαινε και της έφτιαχνε τη διάθεση.

Πολλές φορές ανέβαινε στο κεφάλι τής Αγλαΐας και χοροπηδούσε για να της δώσουν σημασία οι περαστικοί αλλά και τα παιδάκια που κάποιες φορές πηγαίνανε για να τη δούνε.

Είχανε πολύ πλάκα αυτά τα δύο ζωάκια.

Η Συμέλα συμπαθούσε πολύ την Καροκοτούλα αλλά η μεγάλη της αγάπη ήταν το μικρό πόνυ.

Ο καιρός περνούσε ευχάριστα μέχρι που έφτασε το φθινόπωρο και κάποια μέρα η Συμέλα έπρεπε να φύγει από το νησί για να πάει στην πόλη όπου έμενε, αποχαιρετώντας με δάκρυα στα μάτια την Αγλαΐα.

Το διάστημα αυτό, όσο έλειπε, ρωτούσε τους φίλους της για το μικρό πόνυ και μάθαινε τα νέα του. Μια μέρα έμαθε πως έφυγε από εκείνο το κτήμα και πως πήγε κάπου αλλού.

Αναρωτιόταν που ήτανε και αν θα το ξαναέβλεπε.

Έτσι λοιπόν, όταν ήρθε η άνοιξη, ζήτησε από τα χελιδόνια να πάνε να βρούνε την Καροκοτούλα, που ήταν φίλη με την Αγλαΐα, για να μάθει νέα τους.

Και την επόμενη φορά που πήγε στο νησί η Συμέλα, της επιφύλασσαν μια έκπληξη τα χελιδόνια.

Έφτιαξαν μια φωλιά στο σπίτι της και της έγραψαν «Καλώς ήρθες στο νησί Συμέλα, η Αγλαΐα και η Καροκοτούλα σε περιμένουν στο παραθαλάσσιο κτήμα».

Ναι, είχαν ξαναγυρίσει εκεί.

Ευτυχώς ο ιδιοκτήτης την πήγε πάλι εκεί και η Συμέλα για να ευχαριστήσει όλους τους φίλους της, διοργάνωσε μια γιορτή στο κτήμα. Έφερε μπόλικο φαγητό και νερό για τους καλεσμένους και μουσικούς για να διασκεδάσουν όλα τα παιδάκια και τα ζωάκια που βρίσκονταν εκεί. Έτσι κάθε μέρα ήταν σαν γιορτή και τραγουδούσε μαζί με τα χελιδόνια, χαρούμενη το τραγούδι τους.

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη