«Έλλειψη», «Αναγέννηση» και «Τοπίο στα μάτια», τρία ποιήματα της Ιωάννας Α. Αγγελή [Προδημοσίευση]

Έλλειψη

Έτσι που μου λείπεις σήμερα

κι οι ώρες ασάλευτες μένουν,

στερώντας μου την παρουσία σου,

αμέριμνη τις στιγμές κοιτώ,

κοντά μου να σε φέρω.

Κι είναι το βλέμμα σου

που άφθονη νιότη μου στέλνει

κι είναι τα λόγια σου

που υπόσχονται φως και ουρανό.

Καθώς διαπερνάς τα μέσα μου,

παρθένα μού δίνεις την αγάπη,

και γίνομαι ζωή, τέκνο της γης και της σελήνης.

Ας μη στερηθώ κι άλλο τη μορφή σου,

θρέψε με μ’ αλήθεια και στοργή,

με επιμονή ακάματη ξεφάντωσε τους ίσκιους,

να γιορτάσουν θέλουν οι αισθήσεις.

Μακάρια η απουσία σου

κοσμεί με μύρα κι ανθούς τις ξεχασμένες ώρες.

Παρήγορο να σε σκέφτομαι,

κι είναι η λαχτάρα να σε δω

πιο δυνατή απ’ των ονείρων τη μέθη.

 

 

Αναγέννηση

Πάντα θα στρέφομαι σε σένα

για να παίρνω από τα μάτια σου το φως.

Μοσχοβολάει η φωνή σου βροχή

κι η απόσταση από το χέρι μου στο χέρι σου

ένας αέρας πεθυμιάς.

Κρατήσου!

Θα ‘μαι λόφος, θα ‘μαι δρόμος γνώριμος,

ένα δάσος να ξαναγεννηθείς.

Αγρυπνώ μέσα σου και σου ανήκω.

Πονώ μέσα σου και συντηρώ θάλασσες και νησιά.

Δεν κατακτήθηκε το φιλί.

Ανυπόταχτα τα χείλη σκορπίζουν

αινίγματα και μισοτελειωμένες σκέψεις.

Πιο πέρα απ’ αυτό,

πεθαίνω αγρίμι και γεννιέμαι ποταμός.

Γιατί τώρα ξέρω να βγάζω στους ώμους μου πουλιά,

να κάνω στην αγκαλιά μου τόπο για τον κόρφο σου.

 

 

Τοπίο στα μάτια

Λατρεμένα τα μάτια σου,

καθώς με κοιτάζουν ουράνιο φως σκορπούν,

και της ποίησης οι στίχοι βρίσκουν

καταφύγιο να συχνάσουν.

Δυναμώνει το φως μου στο βλέμμα σου

κι έτσι μπορώ να δω καθαρότερα

τον μυστικό μου πόθο να ξεσπά σε χαμόγελα.

Μην πάψεις να με κοιτάς!

Στα μάτια σου βλέπω ναό να εξομολογηθώ,

ακτή να σιγήσω τα κύματά μου.

Στάσου στο βλέμμα μου και δίδαξέ με

πώς να απαντώ χωρίς φωνή στα ερωτήματά σου.

Ό,τι γεννιέται στα μάτια σου,

δώρημα ακριβό το τυλίγω,

καντάδα εύθυμη να χορέψουν οι τολμηροί.

Συνέχισε να με κοιτάς

και γείρε να μου ψιθυρίσεις

πώς η αιωνιότητα μέσα σου χωρά.

Κάθε που με κοιτάς,

περήφανα ντύνομαι τη χαρά

κι όταν την αποφορώ με την ίδια περηφάνια

υφαίνω τα δάκρυα και τη λύπη.

Ανασαίνω στο βλέμμα σου!

Σκέψου, φτάνω να πιστεύω

ότι γίνομαι ποιήτρια…

(Για Σένα που κατοικείς στο βασίλειο των ματιών μου…)

 


[Τα τρία ποιήματα ανήκουν στην ενότητα Σημειώματα Αγρύπνιας, από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή Τοπία στα μάτια.]

Ίσως σας αρέσει και

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη