Κάτι έχω εντός μου που γιορτάζει
κάτι που την ψυχή ζεσταίνει
και το παιδί που μέσα μου φωλιάζει
απ’ τον γλυκό του ύπνο ανασταίνει…

Φυλλομετρά τις μέρες που περνάνε
μ’ αθώα χαρά και μια γαλήνη
στα μάτια μέσα που κοιτάνε
δένδρου γιρλάντα π’ αναβοσβήνει…

Μ’ αδημονία τη μέρα θα προσμένει
που ενώ η πλάση ακόμα θα κοιμάται
κάθε εκκλησιάς καμπάνα θα σημαίνει
και θα σκορπά παντού Χριστός Γεννάται…

[Αργοναύτης]