Χέρι – χέρι

Με τους φόβους μας πιασμένοι χέρι-χέρι,

φτάσαμε ως εδώ,

κι ίσως αυτοί μας κράτησαν ακόμη ανθρώπους,

κι αυτό που ξαστοχάει κανείς

και τον λαβώνει πετώντας αναπάντεχα.

Κι απ’ όλους ο μεγαλύτερος φόβος

μην ξεχάσω τ’ ανθρώπινο και τη δύναμη ν’ αγαπάω.

Ένας αέναος κύκλος.

Κι η Ζωή -και χώρια μας- πάντα νικητής.

Εικόνες

Καθόταν με σταυρωμένα χέρια,

μπροστά απ’ ένα μικρό τραπέζι,

ντυμένο το μαντήλι του,

τέλος φθινοπώρου.

Σχεδόν αφύσικα ζεστός καιρός.

Ένα μικρό κίτρινο φως αυλής αναμμένο.

Τα μάτια στυλωμένα στο ποτήρι.

Απέναντί του,

το κύλισμα της ζωής -Σχολή Tae Kwon do-.

Κι έσταζε μοναξιά.

[Μαριάννα Γληνού – Ας γνωριστούμε]