«Φωτιά», γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου

Η Πέρσα η γνωστή και μη εξαιρετέα, καθόταν στη βεράντα του σπιτιού της και απολάμβανε ένα δροσερό αεράκι Σεπτεμβριάτικο, που έκανε τις  φυλλωσιές των πεύκων να χορεύουν έναν φθινοπωριάτικο χορό σαν για να αποβάλλουν θαρρείς τα ξεραμένα από την κάψα του Καλοκαιριού φύλλα τους.

Τα κρεμασμένα cd στα μπαλκόνια των σπιτιών άλλο χορό και τούτα και πλήρης επιτυχία στο να απωθούνται από την λάμψη και την κίνησή τους τα περιστέρια, με τον χορό του εκκρεμούς!

Ήχοι μυστηριακοί Φθινοπωριάτικοι δονούσαν απαλά την ατμόσφαιρα.

H Πέρσα τον λάτρευε τούτον τον καιρό αλλά και τον φοβόταν συνάμα. Έτρεμε τους ανώμαλους πυρομανείς, που με τα σπίρτα ανά χείρας καραδοκούσαν να βάλουν φωτιά και να σκορπίσουν τον όλεθρο, σε δέντρα, περιουσίες, μα κυρίως σε ανθρώπινες ζωές και όχι μόνον. Η αγαπημένη τους εποχή γι’ αυτή την δουλειά στο μεταίχμιο Καλοκαιριού και του λεγόμενου μικρού Καλοκαιριού.

Το σπίτι της Πέρσας σε δασώδη περιοχή και μάλιστα με πεύκα, το αγαπημένο δέντρο της φωτιάς, που αναδείκνυε όλο της το μεγαλείο.

Η γυναίκα, είχε εκπονήσει ολόκληρο σχέδιο προστασίας, ζητώντας από     τους κατοίκους τής περιοχής της κυρίως, εκτός από την επαγρύπνησή τους κατά τους  επικίνδυνους μήνες, να στήσουν πέντε παρατηρητήρια επανδρωμένα με εναλλασσόμενους εθελοντές παρατηρητές που επόπτευαν την περιοχή και  ειδοποιούσαν έγκαιρα για την έναρξη φωτιάς. Οπαδός της παροιμίας ‘’φύλαγε τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά’’.

Πάντοτε τρία πυροσβεστικά σε εγρήγορση και σαν καλή κηπουρός είχε πάρει άδεια και είχε δημιουργήσει  ‘’παρτέρια’’ – αντιπυρικές ζώνες, ασφαλείας- που μετρίαζαν τον κίνδυνο. Η ίδια, με το μικρό της αυτοκινητάκι έφερνε βόλτες, παρατηρώντας με το αετίσιο μάτι της ύποπτες κινήσεις. Άλλο τίποτα δεν μπορούσε να κάνει. Σίγουρα απέτρεπε αθώους και ύποπτους, στο να επιδοθούν στο δολοφονικό τους έργο. (Κάποιος που πετάει το τσιγάρο   του ανέμελα σε μια τέτοια περιοχή μπορεί να μην ανήκει στους ύποπτους,  είναι όμως εξ’ ίσου υπεύθυνος για  το καταστροφικό έργο).

Έπινε τον παγωμένο καφέ της λοιπόν και όλα θα έμοιαζαν ειρηνικά αν το αεράκι που λέγαμε δεν είχε δώσει τη θέση του σε δυνατόν αέρα πολλών μποφόρ. Γι’ αυτό βρισκόταν η Πέρσα σε επαφή με τα παρατηρητήριά της, γιατί  ο Αίολος είναι ο εκών άκων σύμμαχος του πυρομανούς.

Μα καμιά ύποπτη κίνηση, ευτυχώς.

ΗΣΥΧΙΑ.

Ένα ελικόπτερο είχε σηκωθεί και επόπτευε κι αυτό, δίνοντας σιγουριά ασφάλειας στους κατοίκους. Με τα δυνατά του μηχανήματα φωτογράφιζε ακόμη και το μυρμήγκι που κολλούσε στο ρετσίνι του πεύκου, για τέτοια λεπτομέρεια ομιλούμε. Όλα αυτά βέβαια ιδιωτικά, αλλά οι κάτοικοι ήταν οι πρόθυμοι χορηγοί της επόπτευσης.

Ξάφνου, η ανατριχιαστική σειρήνα του ενός από τα πέντε παρατηρητήρια, έσκισε την ατμόσφαιρα του αργο-απομεσήμερου και έκανε την Πέρσα Βουδούρη να πεταχτεί από τη θέση της με ευλυγισία κοριτσόπουλου, αν και γυναίκα ογδόντα χρόνων φεύγα.

Σαν Στρατηγός στην μάχη, ρωτάει το παρατηρητήριο πέντε να αναφέρει       τι συμβαίνει, μα απάντηση δεν παίρνει.

Ρωτάει ξανά.

Καμία απάντηση και η σειρήνα να μην λέει να σταματήσει, φανερό ότι κάτι  συνέβαινε Θεέ μου.

Το ελικόπτερο ειδοποιήθηκε να πλησιάσει  στο επίμαχο  σημείο και ο πιλότος έντρομος αναφέρει ότι δέχεται πυροβολισμούς και αδυνατεί να πλησιάσει στο πέντε.

Τα πράγματα δεν μπορούσαν πια να είναι ιδιωτικά. Εδώ κάτι πολύ σοβαρό παιζόταν, ολοφάνερα. Ειδοποιεί το Δασαρχείο και γίνεται μεγάλη κινητοποίηση. Ελικόπτερα του στρατού δευτερόλεπτα μετά το SOS που εξέπεμψε η Πέρσα, καθώς και ένα Καναντέρ, καθησύχασαν τους έντρομους κατοίκους. Πράγματι, μια εστία φωτιάς σε μια συστάδα δέντρων στο κέντρο   της δασώδους περιοχής είχε λαμπαδιάσει, μα δεν πρόλαβε να πάρει  διαστάσεις και κατασβήστηκε με την πρώτη κιόλας νερένια ριπή του Καναντέρ. Όλα τελείωσαν κατ’ ευχή αλλά από δω και ύστερα, άρχιζε το έργο  της ανάλυσης του βίντεο που είχε τραβήξει το ναυλωμένο ελικόπτερο. Τέλεια η ευκρίνεια. Μα για στάσου, τι κάνει εκείνος ο τύπος με την κουκούλα επάνω στο δέντρο; Διακρίνεται ολοκάθαρα.

Για κάνε ένα ζουμ μάστορα… Κι άλλο. Κι άλλο…

Μα αυτός δεν είναι ο οδοκαθαριστής μας ο Περικλής; Τι κάνει εκεί πάνω, κουκουνάρια μαζεύει να κάνει κακαβιά; Δεν είμαστε καλά.

Καινούργια κινητοποίηση και συλλαμβάνεται ο Περικλής, την ώρα που δήθεν μάζευε ξερά κλαδιά και ξερά χόρτα όπως ήταν η δουλειά  του.

«Μα αυτό ναι κατανοητό, εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι σαν τι έκανες πριν ώρα στο δέντρο επάνω Περικλή;»

«Ποιος ΕΓΩΩΩΩ;»

«Όχι ο Φούφουτος. Βλέπεις εδώ τριγύρω κανέναν άλλο Περικλή;»

«Κάποιο λάθος κάνετε. Εγώ δεν ήμουνα ανεβασμένος σε δέντρα εν ώρα δουλειάς».

«Ναι ε; Για έλα να μας πεις, αυτός εδώ που βλέπεις ποιος είναι, ο δίδυμος αδερφός σου μήπως;»

Ο Περικλής χεσμένος από τον φόβο του και παρ’ ότι έμοιαζε για σκληρό καρύδι, γρήγορα έσπασε και εν μέσω δακρύων και οδυρμών ομολόγησε:

«Δεν φταίω εγώ. Ο Αντιδήμαρχος με έβαλε να το κάνω. Με απείλησε με απόλυση αν δεν εκτελούσα την εντολή του».

Νέα κινητοποίηση, νέος συναγερμός σοβαρότερος τη φορά αυτή. Ύποπτος αξιωματούχος του  Ελληνικού Δημοσίου. Δεν πάμε καθόλου καλά… Και οι ανακριτικές αρχές ρωτώντας και φτάνοντας από τον Άννα στον Καϊάφα, κατάφεραν να μάθουν τα εξής άθλια και κατάπτυστα:

Φιλοδοξία του Αντιδημάρχου πριν αφήσει τον Δημαρχιακό Θώκο ήταν η ίδρυση ενός Σταδίου στο κέντρο  του πευκώνα, που θα έφερε και το όνομά του. Μα για να γίνει, έπρεπε να αποψιλωθεί η περιοχή. Τι αξία είχαν μερικά δέντρα μπροστά στην δημιουργία ενός τέτοιου μεγαλόπνοου έργου;

«Και καλά βρε αθεόφοβε, πώς θα διέταζες τη φωτιά να περιοριστεί στα λίγα δέντρα που λες και δεν θα έκαιγες όλη την περιοχή, μαζί με τα σπίτια της και  τους ανθρώπους; Δεν σε δίδαξαν τίποτα, που ο διάβολος να σε πάρει, οι φονικές πυρκαγιές λίγες μόνον εβδομάδες πριν; Και οι πυροβολισμοί στο ελικόπτερο; (Μα στο σημείο αυτό δεν είχε σχέση μήτε ο Αντιδήμαρχος μήτε ο Περικλής, αλλά ένας κυνηγός όπως αποδείχτηκε τελικά).

Ο κόσμος εντωμεταξύ, να έχει αγριέψει για τα καλά, εναντίον των πυρομανών που στην τελική δεν ήταν απλοί άρρωστοι τύποι αλλά συνειδητοί εγκληματίες, που μπροστά στο άνομο συμφέρον και τις μωροφιλοδοξίες τους, δεν λογαριάζουν μήτε την ζωή του συνανθρώπου τους. Ζητούσαν την κεφαλή τους επί πίνακι και όχι να φυλακιστούν και να τα τους έχουμε να τρώνε και να πίνουν εις βάρος μας.

Ηθικόν δίδαγμα:

Αν όλες οι δασώδεις κατοικημένες τουλάχιστον περιοχές, σαν αυτήν της Πέρσας, διέθεταν μια παρόμοια επόπτευση, ναι μεν θα είχε οικονομικό κόστος, αλλά οι κάτοικοι θα ήξεραν ότι περιορίζουν τον κίνδυνο για τα δάση, τα σπίτια τους, για την ίδια τη ζωή τους, που δεν πληρώνεται με τίποτα στο τέλος τέλος.

Για να το σκεφτούμε.

Πρόταση κάνουμε.

Ίσως σας αρέσει και

1 Σχόλιο

  • Αραβαντινού Μπέττυ
    2 Οκτωβρίου 2019 at 21:30

    Θα ήταν, πράγματι, αποτελεσματικό και σωτήριο αν εφαρμοζόταν!

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη