Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό χελιδονάκι κουρνιασμένο σε ένα δέντρο μες στο κρύο.

Προσπαθούσε να βγάλει φωνούλα. Τσίου τσίου έκανε, μα κανείς δεν το άκουγε. Κανείς, μέχρι που το πρόσεξε ένα όμορφο ελαφάκι.

Πλησίασε κοντά και το είδε που έτρεμε.

«Πώς ξέμεινες εδώ» του είπε.

«Εσύ δεν έπρεπε να έχεις φύγει σε άλλα μέρη πριν χειμωνιάσει;»

Το κακόμοιρο δεν μπορούσε να μιλήσει, ήταν εξαντλημένο.

Το πήρε προσεχτικά και το πήγε σε μία ζεστή φωλίτσα που έφτιαξε για να συνέλθει, στην περιοχή που ζούσε με τα άλλα ελαφάκια, σε ένα μεγάλο δέντρο που ήταν προστατευμένο από τους αέρηδες και τα κρύα.

Ήταν Χριστούγεννα και το χιόνι είχε σκεπάσει τα φύλλα και τους κορμούς των δέντρων.

Το μικρό χελιδονάκι άρχισε να συνέρχεται από τη θαλπωρή και τη ζεστούλα στη φωλίτσα που του είχε φτιάξει το ελάφι.

Ο καιρός περνούσε και το χελιδόνι  μια μέρα λέει στο ελάφι:

«Γειά σου! Νομίζω πως είμαι καλά σήμερα! Να σου συστηθώ, με λένε Ρόντι και ξέμεινα εδώ γιατί ήθελα να δω πως είναι τα Χριστούγεννα σε αυτή την περιοχή.»

«Γειά σου Ρόντι» του λέει το ελαφάκι «με λένε Φούλη και με φωνάζουν Ομορφούλη. Παραλίγο να σε χάναμε μες το κρύο» του λέει. «Γιατί το έκανες αυτό;»

«Θέλω να πετάξω πάνω από την πόλη, να δω τη χριστουγεννιάτικη ομορφιά της» αποκρίθηκε το χελιδονάκι.

«Καλά, καλά! Θα σε βοηθήσω!» του λέει ο Ομορφούλης. «Έχω φίλους τάρανδους που ξέρουν τον Άγιο Βασίλη και θα πετάξουνε φέτος για να πάνε τα δώρα σε μικρούς και μεγάλους. Θα του πω να σε πάρει μαζί του, εννοείται ότι θα πρέπει να παραμείνεις σε ζεστό μέρος για να προφυλαχθείς από το κρύο.»

«Και πώς θα γίνει αυτό;» ρώτησε ο Ρόντι.

«Θα σου φτιάξω μία ζεστή φορεσιά και θα σε βάλω μέσα σε ένα ζεστό καλαθάκι με κουβέρτες πάνω στο έλκηθρο.»

«Ω!» έκανε ο Ρόντι.

«Εσύ θα μπορείς να βλέπεις» συνέχισε ο ομορφούλης «κάτω την πόλη και τη διαδρομή όλη.»

«Ω, ευχαριστώ! Θα κάνεις πραγματικότητα το όνειρό μου» του είπε ο Ρόντι.

Έτσι, λοιπόν, μια μέρα ήρθε η πολυπόθητη στιγμή που ανέβηκε στο έλκηθρο ο Ρόντι και πέταξε μαζί με τον Άγιο Βασίλη πάνω από την πόλη.

Ήταν τόσο όμορφα και λαμπερά που έμεινε έκπληκτος από τη λάμψη αλλά είδε και κάποια άσχημα πράγματα να συμβαίνουν εκεί και πολύ λυπήθηκε η καρδιά του.

Είδε μικρά παιδάκια μες στο κρύο να τρέμουν αλλά και άλλους ανθρώπους να χρειάζονται βοήθεια.

Το μικρό χελιδονάκι ζήτησε από τον Άγιο Βασίλη να βοηθήσουν όλους όσους χρειάζονταν βοήθεια, και εκείνος το έκανε φυσικά.

Έτσι πέταξε πάνω από την πόλη αφήνοντας για δώρα χρήσιμα πράγματα που είχαν ανάγκη οι άνθρωποι αλλά και δώρα στα παιδιά που είχανε στείλει το γράμμα τους στον Άγιο Βασίλη και τα είχανε ζητήσει.

«Τώρα ξέρω πώς είναι τα Χριστούγεννα» είπε το χελιδόνι και τραγούδησε:

Τι λάμψη μαγική

που έχουν οι γιορτές!

Χριστούγεννα θα πει

να χαίρονται οι καρδιές!

Και αυτοί που ακούσανε το τραγούδι του ανακηρύξανε τον Ρόντι ως το χελιδόνι των Χριστουγέννων!