Κοιτάζω
τα χρώματα που αλλάζουν στο τέλος
του καλοκαιριού
στις αναπάντητες κλήσεις των φίλων
που μας εγκατέλειψαν μεσούσης εποχής
ως μικρά ανθρωπάκια που κολυμπάνε
στις ψευδαισθήσεις τους.
Κοιτάζω το γαλάζιο του σύμπαντος
κόσμου με τα ποδήλατα
που εμβαπτίζονται κατακόκκινα
στους δρόμους
και τις αναχωρήσεις των ονείρων
των επιβατών τους στην απομάγευση
των νέων χλωμών απογευμάτων.
Κοιτάζω
το τέλος των χρωμάτων στα πρόσωπα
των περιπατητών του Αυγούστου
των τελευταίων θαμώνων του καλοκαιριού
στις ξεφλουδισμενες απ’ τον ήλιο πλάτες
των λουομένων κοριτσιών που τριγυρίζουν
με τα ποτήρια της γρανίτας στα χέρια τους.
Απλώς κοιτάζω αγάπη μου!!!

[Το ποίημα του κου Πάνου Καπώνη συμπεριλαμβάνεται στην ανέκδοτη ποιητική του συλλογή “Πυρήνες Ομίχλης” και παρουσιάζεται στη Λόγω Γραφής σε πρώτη δημοσίευση.]