ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ

Καθαρός ουρανός.

Βοριάς.

Μια σκυφτή μοναξιά,

φορά τη μάσκα της και

προχωράει στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Βήματα βαριά, μετρημένα.

Να αγοράζει φρέσκια τυρόπιτα;

Θε μου, πώς ζουν οι άνθρωποι

χωρίς τις λέξεις;

ΑΤΙΤΛΟ

Και το φιλί που μού ‘δωσες,

Και ‘κείνο, πληρωμένο το ‘χα