[Στα μάτια τα δικά μου…

Και δίχως του ανθρώπου τα ‘ πειράγματα’…]

Λ.Ζ.

Ήρθε, καλώς το…

Και αναφώνησε η χαρά

Μέσα από την σκοτεινή ρωγμή…

Έσπρωξε θαρρετά και βγήκε…

Λουσμένο σε χρυσές ακτίνες

Και διάφανα γυαλιστερά νερά καθρέφτες

Και ολοπόρφυρα ηλιοβασιλέματα

Ξανθό και παιχνιδιάρικο

Ατίθασο και βιαστικό

Με τις σταρένιες τούφες του

Να παιχνιδίζουν στον αέρα

Ήρθε, καλώς το…

Και έφερε βουή χαρούμενη

Ξεφωνητά ελπιδοφόρα μες τη μέρα

Και βραδινά σφιχταγκαλιάσματα σε παραλίες

Ήρθε, καλώς το…

Με βόλτες ατελείωτες, αχόρταγες

Και διαφυγές του νου πλάι στο κύμα

Ξέφρενο πανηγύρι

Ανέμελα μαζέματα χαράς

Και λόγια γάργαρα με φίλους

Ήρθε, καλώς το…

Και σέρνει το χορό

Λιτό κι όλο φευγάτο

Αερικό σε νου και σώμα

Σαν πεταλούδα που παντού και πουθενά

Θα στέκεται

Με γέλιο γάργαρο

Που ηχεί στ’ αυτιά αξέχαστο

Δροσάτο…

Ήρθε, καλώς το…

Βραχιόλια από πευκοβελόνες στολισμένο

Και κοχύλια στο ξανθό κεφάλι ολόγυρα

Με το κοφίνι του στην αγκαλιά ξέχειλο φρούτα

Και λόγια γεμάτο

Άλλοτε φευγάτα

Και άλλοτε σοφά στην αναπόλησή τους

Το απρόβλεπτο, ολόξανθο καλοκαιράκι…

Η ελπίδα και το φως

Που και φέτος δεν μας τ’ αρνήθηκε

Και ήρθε…

Μέσα από την σκοτεινή ρωγμή…

Έσπρωξε θαρρετά και βγήκε…

Ήρθε, καλώς το…

Ήρθε…