Υπάρχει μια  ανεμπόδιστη ροή σε ό,τι κάνει. Δεν βιάζει τίποτα αλλά και δεν επιτρέπει να δείχνουν ή να δείχνει πιέσεις και αναγκαιότητες και σκοπιμότητες. Είναι  ένας άνθρωπος του κόσμου τούτου, ένας Έλληνας.

Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να διατηρεί την καταγωγή του, σε χώμα, σε  γλώσσα, σε πολιτισμό, σε αρχές,  σε φυτά, σε μυρωδιές, σε τοπία. Είναι σημαντικό ένας άνθρωπος να ταξιδεύει, να γίνεται παγκόσμιος, να γίνεται κάτοικος της γης. Επιθυμητό  αποτέλεσμα, λοιπόν;

Choice [1]

Choice my voice

Choice my grave

Choice the noises

Choice the houses

Choice the sounds

Choice the songs like winds

Choice the hands to save my tears

Καθώς  λιγοστεύουν τα  χρόνια μου, η  ποιότητα της ζωής γίνεται  αναπόσπαστο μέρος  μιας διαδικασίας  ενσωμάτωσης, με την φύση, με το ΟΛΟΝ.

Η ποίηση πιο επιτακτική  όσο  ποτέ,  εμφανίζεται κυρίαρχη μέσα στη σιωπή  που αναζητώ  αγωνιωδώς και  την πνευματική  αποστασιοποίηση.

Απλότης, αφαίρεση, ταπεινότης, αποδοχή.

Τι άλλο;

Το να έχεις αφιερώσει τον εαυτόν σου στην τέχνη, δεν σε κάνει ευάλωτο, το αντίθετο, σε κάνει  άτρωτο και πράγματι μόνο ο Θεός μπορεί να σε βλάψει.

Τι  σημαίνει όμως άτρωτος;

Εδώ  γεννιέται ένα ερώτημα  ουσιώδες, που καλείται καθείς να το απαντήσει μόνος. Επιστροφή λοιπόν στον αναγεννησιακό άνθρωπο. Επιστρέφω και εγώ στην ποίηση ως προφητεία, ως θεραπεία, ως  κατάθεση,  μια υποθήκη  για  το αύριο.

Να μοιάζει η ποίηση με μια   τεράστια αποθήκη  με  αγαθά για  τον άνθρωπο, μια βιβλιοθήκη  στο ύπαιθρο,  μια βάρκα   σε μια  ταραγμένη θάλασσα.

Πριν μέρες αγκάλιασα την πραγματικότητα  που μας  περιβάλλει με στοργή και μου βγήκε ένας  λυγμός  αποκαλυπτικός, ένα «αχ»  λυτρωτικό για τα δεινά του κόσμου.

Η γνώση  δεν πρέπει  να εμποδίζει την συνύπαρξη και την ευγένεια, ούτε όπως η  Κασσάνδρα [2]  να εμμένει  μόνο στην πλευρά της δυστυχίας του κόσμου.  Ίσως η μέση οδός αυτό που οι φιλόσοφοι  όλων των εποχών, οραματιστήκαν για την πορεία του κόσμου, να είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Απόσπασμα του  κρυφού μου ημερολογίου 26/09/2022

Αθήνα

Το άσμα της λύτρωσης [3]

α

Συζητούν μια ανακωχή με την ζώσα ύπαρξη

Για μια επιστροφή ομαδική στον κόσμο του αίματος

Πρωί μεσημέρι δείλι κι η νύχτα

Η πιο αιματοβαμμένη ώρα της μέρας

Τότε συζήτησαν  να βρουν έναν θνητό

από τα μαλλιά μέχρι τα νύχια

Δεν τους αρκούσε ο καθημερινός  άνθρωπος

β

Κουράστηκα  ν’ ακούω θλιβερές ιστορίες

Παρακαλώ  όχι  άλλες ειδήσεις

Ας φλέγεται η πόλις και ας ανοίγουν συθέμελα οι δρόμοι

Βαδίζουμε από την ανημποριά στη δυστυχία

Και από την πεντάλεπτη χαρά

Στην αιώνια ντροπή και στη βία.

[1] Choice, ποίημα της Μαρίας Πανούτσου.

[2] Κασσάνδρα: κόρη του Πριάμου βασιλιά της Τροίας, προφήτισσα.

[3] Το άσμα της λύτρωσης, ποίημα της Μαρίας Πανούτσου.

[Μαρία Πανούτσου – Ας γνωριστούμε]