ΣΕ ΒΛΕΠΩ
Βλέπεις τα παιχνίδια των γλάρων
όρθια μπροστά στην προκυμαία.
Ο αέρας από το πέλαγος
συνομιλεί με το λευκό φουστάνι
και τα μαλλιά σου,
αλλάζοντας συνεχώς τη σιλουέτα σου.
Δεν ξεχωρίζεις από τα αφρισμένα κύματα
και μένω στην εικόνα σου.
Στέκω κόντρα στον αέρα
και αρκετά μακρυά σου.
Έξαφνα γυρνάς,
διαβάζω τα χείλη σου,
λένε σ’ αγαπώ.
ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ
Από τους λόφους του ήλιου,
μέχρι τις μαύρες λαγκαδιές του Παραδείσου,
μια γρατζουνιά, σε παιδικό γόνατο, δρόμος.
Αφήστε το σχόλιο σας