Μια μελωδία μελαγχολική

άκουσες χθες το βράδυ

που ήταν για προδομένο έρωτα

κι αγάπη

μια μελωδία θλιμμένη

άκουσε και η καρδιά σου

έφτασε ως τον Άδη

γιατί πεθαίνουν οι αγάπες

αναρωτήθηκες

κι αφήνουν πίσω τους

ερείπια

άραγε τίποτα δεν μένει

που να θυμίζει κάτι ωραίο

μόνο οι αναμνήσεις

κάθε φορά που τις νοσταλγείς

μα μένει το στόμα πικρό

γιατί το σήμερα

δεν έχει μουσική

κι αν κάποτε ακούσεις

από μακριά μια μελωδία

σου μοιάζει ρέκβιεμ

και θρήνος.