Για την Kellie Jones, που γεννήθηκε στις 16 Μαΐου του 1959

Τελευταία, έχω συνηθίσει στον τρόπο

που το έδαφος ανοίγει και με τυλίγει

κάθε φορά που βγάζω βόλτα το σκύλο.

Ή στη χαζή μεταλλική μουσική που ο άνεμος

παίζει, όταν τρέχω για το λεωφορείο…

Τα πράγματα έφτασαν σ’ αυτό.

Και τώρα κάθε νύχτα μετράω τ’ αστέρια

και κάθε νύχτα βρίσκω τον ίδιο αριθμό.

Κι όταν δεν έρχονται να τα μετρήσω,

μετράω τις τρύπες που αφήνουν.

Κανείς δεν τραγουδάει πια.

Κι έπειτα χτες βράδυ ακροπάτησα ως πάνω

στο δωμάτιο της κόρης μου, και την άκουσα

να μιλάει με κάποιον, κι όταν άνοιξα

την πόρτα, κανείς δεν ήταν εκεί…

Μονάχ’ αυτή, στα γόνατα, κρυφοκοιτάζοντας

μέσα στα ίδια της τα σταυρωμένα χέρια.

Preface to a twenty volume suicide note

For Kellie Jones, born 16 May 1959

Lately, I’ve become accustomed to the way

the ground opens up and envelopes me

each time I go out to walk the dog.

Or the broad edged silly music the wind

makes when I run for a bus…

Things have come to that.

And now, each night I count the stars,

and each night I get the same number.

And when they will not come to be counted,

I count the holes they leave.

Nobody sings anymore.

And then last night, I tiptoed up

to my daughter’s room and heard her

talking to someone, and when I opened

the door, there was no one there…

Only she on her knees, peeking into

her own clasped hands.

Amiri Baraka (1934-2014): Γεννήθηκε με τ’ όνομα Everett Leroy Jones και επί ένα διάστημα υπέγραφε ως LeRoi Jones. Σημαντικός Αφροαμερικανός ποιητής, δραματουργός, κριτικός και μυθιστοριογράφος. Με το έργο του καταγγέλλει την υποκρισία, τις συμβάσεις και το ρατσισμό, αναζητώντας τη λυρική φωνή της κοινότητάς του.

[Για τον μεταφραστή: Ο Νίκος Παπάνας έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων και δοκίμια για την ποίηση σε έγκυρα περιοδικά. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Πρώτη δημοτικού και άλλα» (Εκδόσεις Ιωλκός, 2019) και «Σε ανακηρύσσω νικήτρια» (Εκδόσεις Ιωλκός, 2021).]