“Περί Φεουδαρχίας και λοιπών εξόδων”, γράφει η Κατερίνα Ευαγγέλου-Κίσσα

[Προειδοποίηση (warning, κατά το αγγλικότερο): το παρόν κείμενο δεν συνίσταται σε ανθρώπους  με σοβαρούς ή σοβαροφανείς στοχασμούς κι ανησυχίες, αν και δεν βλάπτει σοβαρά την υγεία]

Είναι πολύς ο καιρός που αναβιώνουμε την φεουδαρχία [1]. Με το στανιό, με το ζόρι, χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι, ίσως… Αν και, μάλλον κάπου μέσα μας, σαν το σκουλήκι στην πικροδάφνη ένα πράγμα, το έχουμε καταλάβει αλλά αναζητούμε νέες λέξεις για να το περιγράψουμε το καθεστώς, προκειμένου να μην μας πάρει από κάτω, που μετά από τόσα χρόνια πολιτισμού και προόδου γυρίσαμε στον ενδέκατο αιώνα ξανά-μανά. Με δυό λόγια, τη γουστάρουμε την παραμύθα [2] κι ας μην είναι κι άσπρη. Παρόλα αυτά, είμαστε άνθρωποι ενωτικοί, βαθιά σκεπτόμενοι, πολίτες ενεργοί και δραστήριοι, που έχουμε γνώμη και άποψη επί παντός επιστητού και μάλιστα την στηρίζουμε και με τις πορείες μας και με τις απεργίες μας και με τις αντιστάσεις μας και με τις αποσχίσεις μας και με τις παραστάσεις μας ολούθε. Από το Λυκαβηττού μέχρι… την Ηρώδου Αττικού. Ναι, την, καλά διαβάσατε. Κάτι σαν το θέατρο του παραλόγου, ας πούμε.

Προ αμνημονεύτων χρόνων, αν και τελευταία πολύ τους μνημονεύουμε εκείνους τους χρόνους, έγινε μια Ένωση, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε. Μιλάμε, πολύ παραπέρα κατάσταση! Ένα όνειρο τρελλό, όνειρο που όσο πάει και μας βγαίνει όλο και πιο απατηλό [3], ξεκινήσαμε τότε οι δυό μας, όχι μισό να μετρήσω πόσοι, τρεις έντεκα, τρεις δώδεκα, τρεις δεκαπέντε κι έντεκα, άστο δεν μου βγαίνει, όσοι ήμασταν τελοσπάντων που στις φλέβες μας κυλούσε αίμα ευρωπαϊκό και χωροταξικά δικαιούμασταν, όσο να πεις, να ονομαζόμαστε Ευρώπη. Ναι… Λοιπόν, που έμεινα; Α, βέβαια, στο όνειρο. Ναι ρε φίλε, μιλάμε για υπερδύναμη, που ΘΑ γινόμασταν all together [4]. Να ισορροπούσε λίγο η κατάσταση στην παγκόσμια οικονομική παλάντζα. Και να οι συνέργειες. Και να αι εισαγωγαί-εξαγωγαί. Και κόψε και κοινό νόμισμα να έχουμε να ξοδεύουμε λέμε, να το βλέπουν οι οχτροί μας να σκαρφαλώνει στα χρηματιστήρια και να σκιάζονται. Εντάξει, ζήσαμε μεγάλες στιγμές, ψέματα να πω;

Αχ… Όραμα, όνειρα, ελπίδες. Υπέροχα. Μπήκαμε με τα μπούνια, οι απέξω κόβανε χαρτάκια προτεραιότητας, μόνο μπες είχε, όξω τίποτα. Ισότης, αδελφοποίηση, ισχυροποίηση, υπήρχε σχέδιο παιδιά, όχι να ‘χαμε να λέγαμε. Και ξαφνικά, που λέει ο λόγος γιατί ξαφνικά δεν γίνονται αυτά, θέλουν τον χρόνο τους, γίναμε η σάρα, η μάρα και το κακό το συναπάντημα. Προς Θεού, δεν εννοώ κάτι ρατσιστικό, αλλά βρεθήκαμε κάποιοι να κολυμπάμε στη σαβούρα, μην πω στα σκατά και λερώσω το στόμα μου. Κι επειδή κοπάδι χωρίς τσοπάνο δεν γίνεται, ε, είχαμε μαζευτεί και κάμποσα πρόβατα, ήρθαν και μας κατσικώθηκαν όχι ένας αλλά διάφοροι τσοπάνοι στο σβέρκο και μας παίρνανε εκ περιτροπής. Όχι μόνο μας παίρνανε, μας σήκωναν κιόλας. Στο ένα πόδι βρεθήκαμε. Τι λαοί όλου του κόσμου ενωθείτε και π…λούμπες μπλε. Πρόβατακια του Θεού, δεν ξέραμε, αθώα κι απονήρευτα. Και στην αρχή, προκειμένου να αγαπήσουμε τους τσοπάνους, μας δώσανε φαϊ με τη σέσουλα. Γεμάτα μέχρι τα μπούνια τα κουμάσια [5]. Ζωή χαρισάμενη ζήσαμε. Μάσα, ξάπλα, ανεμελιά. Εντάξει, τι πείραζε κι αν κάποιοι τσοπάνοι γίνανε ηγέτες; Άσε τώρα, κάποιος πρέπει να τα διαχειρίζεται τα πράγματα, να αναλαμβάνει τις ευθύνες. Σκοτούρες θα βάζαμε στο κεφάλι μας;

 Και μετά, τσακ! Ήρθε η ώρα του αρμέγματος. Κι οι τσοπανοαρχηγοί μας προέκυψαν τελικά λύκοι με δανεικό τομάρι, γιατί από δικό τους, τσίπα ούτε είχαν, ούτε έχουν πάνω τους!

«Λύκοι ἐπιβουλεύοντες ποίμνῃ προβάτων, ἐπειδὴ οὐκ ἠδύναντο αὐτῶν περιγενέσθαι διὰ τοὺς φυλάττοντας αὐτὰ κύνας, ἔγνωσαν δεῖν διὰ δόλου τοῦτο πρᾶξαι. Καὶ πέμψαντες πρέσβεις ἐξῄτουν παρ᾿ αὐτῶν τοὺς κύνας, λέγοντες ὡς ἐκεῖνοι τῆς ἔχθρας αἴτιοί εἰσιν, καί, εἰ ἐγχειρίσουσιν αὐτούς, εἰρήνη μεταξὺ αὐτῶν γενήσεται. Τὰ δὲ πρόβατα μὴ προϊδόμενα τὸ μέλλον ἐξέδωκαν αὐτούς, καὶ οἱ λύκοι περιγενόμενοι ἐκείνων ῥᾳδίως καὶ τὴν ποίμνην ἀφύλακτον οὖσαν διέφθειραν.
Οὗτω καὶ τῶν πόλεων αἱ τοὺς δημαγωγοὺς ῥᾳδίως προδιδοῦσαι λανθάνουσι καὶ αὐταὶ ταχέως πολεμίοις χειρούμεναι.» [6]

Κι εμείς για να ξεχρεώσουμε, παραδώσαμε τα πάντα όλα. Και γίναμε φέουδα, κανονικά και με τον νόμο. Και η γερμανική φυλή πάλι ηγείται. Τυχαίο; Μπα. Αιώνες την έχουν την παράδοση, κυλάει στο αίμα τους. Κι αν σας ξινίζει η διαπίστωση, κανέλα και γαρύφαλλο, γιατί με το ξύδι προκοπή δεν είδαμε… Άστε με να λέω, πείτε και σεις ό,τι θέτε, δεν ξέρουμε αύριο αν θα μπορούμε. Κυριολεκτικά. Τι έλεγα λοιπόν; Α, ναι. Ότι αρχίσανε τα μέτρα και τα σταθμά. Οι υποχρεώσεις. Ούτε ίσες, ούτε ίδιες για όλους. Λογικό. Και έπρεπε να συντηρήσουμε την ένωση, μόνο που πια δεν ξέραμε τι στο διάλο ένωνε. Και ράβε – πλήρωνε, πέσαμε τέσσερα νούμερα κάτω και δεν έχουμε και λεφτά να πάρουμε καινούρια βρακοζώνια. Ρέψαμε. Και πεινάσαμε. Και διψάσαμε. Και για τα ίδια αλλά και για διαφορετικά πράγματα ο καθένας. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κι έτσι, κάποιοι κάποια στιγμή έγκωσαν μωρ’ αδερφάκι μου. Σιχτίρισαν, πώς το λένε; Μεταξύ αυτών εμείς απ’ τους πρώτους. Και κάνουμε ρε παιδιά μια δημοψηφισματάρα, να, τόση με το συμπάθιο! Και λέμε, όχι ρε, δε θέμε άλλη καταπίεση, δε θέμε άλλη φτώχια, δε θέμε άλλη μαυρίλα, εμείς θα την κάνουμε κι όπου μας βγάλει. Κι αρχίσαμε τους αλαλαγμούς και τα τραγουδιστερά, τύπου «και καλύτερα για όλους μας μια ώρα αρχύτερα, που τελειώνουμε σαν φίλοι, που αγαπηθήκαν πολύ» [7]. Τώρα, πώς μετά τα καταφέραμε και μείναμε εντός, ειλικρινά, κάποτε ελπίζω να εξηγηθεί… Εγώ δεν θα ζω τότε, αλλά ευτυχώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Τελοσπάντων, to make the long story short [8], τα πήραν κι άλλοι με την κατάσταση και μάλιστα από κείνους τους ισχυρούς  με τα βίτσια (φώναζέ με «Γηραιά Αλβιώνα») και με ωραιότατη κι εντελώς british [9] προφορά σφυρίξαν κλέφτικο σκοπό, τα κάνανε όλα ώπα και με ψηλά το κεφάλι σύμμασαν τα φίνα τουιντ τους [10] και πήγαν να πάρουνε το τσάι τους μόνοι τους. Μόνιμα. Μιλάμε τέτοια έξοδος ηρωική, ούτε στο Κούγκι (ο Θεός να με συγχωρέσει που βλαστήμησα…).

Λόγος έγινε για μια Φράου [11] που κουμπώνεται  τα υπόγλωσσια δυό-δυό, σαν καραμέλες. Και για κάτι άλλους τύπους, Θεός ξέρει ποιοι είναι, που στρώσανε βελέντζες -λέει- στα γραφεία τους  για ύπνο και παραγγέλνουν για φαϊ από κάτι παλιοντελίβερι (ένεκα η λιτότης), γιατί δεν προβλέπεται να γυρνάνε σπίτια τους τώρα κοντά… Oh dear… [12]

Και ερωτώ. Πού βαδίζομεν; Όχι, πού βαδίζομεν λέω;… (κάτσε, κάπου είχα μια γυάλα, να κοιτάξω, γιατί αν δώσω βάση στα polls [13], τότε η Μεγάλη Βρετανία λογικά είναι ακόμα εντός Ε.Ε., έτσι;)


[1] Φεουδαρχία: Η φεουδαρχία (ή φεουδαλισμός) ήταν ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα που μορφοποιείται τελειωτικά, ως ολοκληρωμένο σύστημα, γύρω στον 11ο αιώνα και που επικράτησε ιδίως στα δυτικοευρωπαϊκά κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της Αυτοκρατορίας των Καρολιδών. Τα φέουδα έχουν τις ρίζες τους στην τελευταία περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (μολονότι πολλοί εντοπίζουν στοιχεία φεουδαλισμού στην Αίγυπτο, στην Ιαπωνία κ.α.) και στις λεγόμενες βαρβαρικές επιδρομές. Γενικά μπορούμε να χωρίσουμε τον φεουδαλισμό σε τρία στάδια: το στάδιο της προσφοράς φόρου σε εργασία, προϊόντα και χρήμα. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει κατ’ ανάγκη χρονική σειρά στα τρία διαφορετικά είδη φεουδαλισμού, ενώ ρόλο στο ποιο υπερισχύει παίζουν και οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας. (πηγή: Wikipedia.org)

[2] Παραμύθα: στην αργκό, η πρέζα, η ηρωίνη. Μεταφορικά σημαίνει κάθε ιστορία που αυτός που την διηγείται την χρησιμοποιεί για να σου αποσπάσει λεφτά ή για να έχει κάποιο άλλο όφελος.

[3] Αναφορά στο τραγούδι «Όνειρο απατηλό», σε μουσική Απόστολου Καλδάρα και στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Πρώτη εκτέλεση από τον Σταμάτη Κόκοτα.

[4] All together: στα αγγλικά, σημαίνει όλοι μαζί/συνολικά.

[5] Κουμάσια: το κουμάσι, κτίσμα που φυλάσσονται γουρούνια και κότες. Επίσης, ξύλινο κατασκεύασμα για την τροφή των γουρουνιών.

[6] Μύθος του Αισώπου – «Λύκοι και πρόβατα». Ελεύθερη μετάφραση στα νέα ελληνικά:

«Οι λύκοι βάλανε στο μάτι ένα κοπάδι προβάτων, αλλά δεν μπορούσανε να επιτεθούν σε αυτό γιατί το φυλούσαν τα σκυλιά. Τι κάνανε λοιπόν; Έστειλαν πρεσβεία στα πρόβατα λέγοντας ότι αίτιοι της έχθρας μεταξύ των λύκων κ των προβάτων είναι τα τσομπανόσκυλα. “Αν μας παραδώσετε τα τσομπανόσκυλα, θα κάνουμε ειρήνη εμείς οι λύκοι με εσάς τα πρόβατα κ δεν θα φοβάστε πιά από εμάς”. Τα πρόβατα με το προβατίσιο τους μυαλό πείσθηκαν και παρέδωσαν τα τσομπανόσκυλα. Τότε το κοπάδι έμεινε αφύλαχτο, κ οι λύκοι κατασπάραξαν όλα τα πρόβατα.

Τα πρόβατα έκαναν ένα τόσο ανόητο σφάλμα διότι ήταν πρόβατα. Να όμως που και άνθρωποι ακόμα κάνουν το ίδιο λάθος, προδίδοντας τους πραγματικούς προστάτες τους.»

[7] Αναφορά στο τραγούδι «Καλύτερα», σε μουσική και στίχους του Νίκου Ιγνατιάδη και πρώτη εκτέλεση από την Μαρινέλλα.

[8] To make the long story short: στα αγγλικά, σημαίνει για να μην μακρηγορούμε.

[9] British: στα αγγλικά, σημαίνει βρετανική.

[10] Τουίντ: είδος μάλλινου υφάσματος με ιδιόμορφο ντεσέν.  Παραδοσιακά, ιδιαίτερα αγαπητό στους Βρετανούς.

[11] Φράου: στα γερμανικά (frau), σημαίνει κυρία.

[12] Oh dear: στα αγγλικά, προσφώνηση που, κυριολεκτικά,  σημαίνει αγαπητέ/τή. Συνήθως, όμως, χρησιμοποιείται για να εκφράσει ανησυχία, δυσανασχέτηση ή δυσαρέσκεια.

[13] Polls: στα αγγλικά, οι δημοσκοπήσεις.

Ίσως σας αρέσει και

2 Σχόλια

  • Μάρκος Κωνσταντίνου
    28 Ιουνίου 2016 at 22:32

    “Warning” που στην αεροπορική διάλεκτο σημαίνει καταστροφικός κίνδυνος και απώλεια ζωής προειδοποίηση. Η Κατερίνα δεν μας έχει συνηθίσει σε πολιτικό άρθρο, αλλά μήπως η ίδια η ζωή σε όλες τις εκφράσεις της δεν είναι πολιτική με τον ένα τρόπο ή τον άλλο? Αλήθεια το κείμενο δεν αφορά σε συγκεκριμένη κομματική ταυτότητα, αλλά απευθύνεται σε όλους μας για προβληματισμό! Προβληματισμό ελαφρό, χαλαρό από ένα κειμενάκι απλό, καθημερινό που όμως αν το αγνοήσεις …”warning” !

    • Κατερίνα Ευαγγέλου - Κίσσα
      30 Ιουνίου 2016 at 17:52

      Ακριβώς όπως το είπες φίλε μου Μάρκο. Απευθύνεται σε όλους για σκέψη. Δεν είναι τόσο “πολιτική” η διάθεση αυτού του κειμένου όσο χιουμοριστική, ίσως και σαρκαστική. Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε και σε ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης!

Αφήστε το σχόλιο σας

*

Ας γνωριστούμε

Όσοι αγαπάτε τη γραφή και μ’ αυτήν εκφράζεστε, είστε ευπρόσδεκτοι στη σελίδα μας. Μέσω της γραφής δημιουργούμε, επικοινωνούμε και μεταδίδουμε πολιτισμό. Φροντίστε τα κείμενά σας να έχουν τη μορφή που θα θέλατε να δείτε σε αυτά σαν αναγνώστες. Τον Μάρτιο του 2016 ίδρυσα τη λογοτεχνική ιστοσελίδα «Λόγω Γραφής», με εφαλτήριο την αγάπη μου για τις τέχνες και τον πολιτισμό αλλά και την ανάγκη ... περισσότερα

Αρχειοθήκη