Φελλός. Χρηστικό αντικείμενο μαγικής προέλευσης. Ναι, ναι, καλά διαβάσατε. Μαγικής. Απ’ αυτά τα μαγικά που κάνει η μητέρα φύση! Ο φελλός, λοιπόν, προέρχεται από ένα συγκεκριμένο είδος φελλοφόρου, παρακαλώ, βελανιδιάς, που ευδοκιμεί σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι της Νοτιοδυτικής Ευρώπης και της Βορειοδυτικής Αφρικής. Μάλιστα. Η σχετικά απλή διαδικασία συγκομιδής, αποτελείται από την απογύμνωση του φλοιού από τον κορμό, προσέχοντας να μην πληγωθεί και αφήνοντάς τον να επαναδημιουργήσει φλοιό – τουτέστιν τον φελλό – και ονομάζεται «αποκάλυψη»! [1]

Φελλός. Επίκτητο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Φοριέται ολόσωμα και κολλητά σαν γάντι. Προέλευση, τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει. Διότι, άιντε να βγάλεις άκρη πώς ένας άνθρωπος απέκτησε αυτή την μη συμπαθή συμπεριφορά. Η διαδικασία απόκτησης μπορεί να είναι σύνθετη, μπορεί και όχι. Μπορεί ο «φελλός» να ζορίστηκε στη ζωή του αλλά μπορεί και να του ήταν πάντα όλα εύκολα και στο χέρι. Η διαδικασία «συγκομιδής» ενός «φελλού», όμως, είναι συνήθως απλή και μπορεί να ονομαστεί κάλλιστα «αποκάλυψη» και σε αυτή την περίπτωση. Απλά τον παρατηρείς σε σχέση με το περιβάλλον του και τις δραστηριότητές του. Το ζητούμενο είναι ένα. Η επίπλευση. Άπαξ και δεις άνθρωπο να επιπλέει (και δεν εννοώ στην θάλασσα) σαν τα σσσκα… άντε μην λερώσω το στόμα μου, να είναι κούτσουρο απελέκητο (που ως γνωστόν επίσης επιπλέει), να είναι –συνήθως– υπερφίαλος, καλοπερασάκιας, ευθυνόφοβος, αριβίστας και προσθέστε μόνοι σας και όποιον άλλον προσδιορισμό σας κάνει, ε, τότε σίγουρα έχετε να κάνετε με φελλό.

Κατά έναν απόλυτα φυσικό τρόπο, οι φελλοί πάντα επιπλέουν, ως αποτέλεσμα της ελαφρότητάς τους. Ομοίως και με τους ανθρώπους. Μόνο που εδώ συμβαίνει κατά έναν απόλυτα αφύσικο τρόπο, οι φελλοί, τουτέστιν οι ανόητοι, οι κενοί, οι ανάξιοι άνθρωποι συνήθως να επιπλέουν λόγω αυτής τους τής ελαφρότητας. Κι αν διερωτηθείτε «μα γιατί είναι αυτό αφύσικο» τότε δύο τα τινά. Ή είστε και σεις φελλοί (με το συμπάθιο κιόλας) ή είστε βαλτοί να μου κάψετε εγκεφαλικά κύτταρα, την τρέλλα μου μέσα! Δηλαδή, πώς το βλέπετε; Είναι φυσικό να σκίζεται κάποιος στη δουλειά και μετά να έρχεται ο άλλος κακός κι αδιάλεχτος (ναι, το ανάποδο του «καλός και διαλεγμένος», σωστά το καταλάβατε) και να καρπώνεται τον κόπο του; Ε, όχι να πάρει η ευχή. Άμα αξίζεις τράβα και μπήξε και σημαία στο Έβερεστ, που λέει ο λόγος. Με τα ποδαράκια σου όμως λεβέντη μ’, όχι να σε κουβαλάν στην πλάτη!

Τον φελλό σαν υλικό τον έχουμε παντρέψει στο μυαλό μας κυρίως με το βούλωμα στα μπουκάλια των κρασιών, παρόλο που οι χρήσεις του είναι αρκετά περισσότερες. Τα καλά κρασιά κι οι ακριβές σαμπάνιες έχουν βούλωμα φτιαγμένο πάντα από φυσικό φελλό.  Έτσι έχει, ίσως, επικρατήσει και το βούλωμα των μπουκαλιών αυτών να ονομάζεται φελλός. Ο «φελλός», από την άλλη, το πολύ – πολύ να βουλώσει το στόμα του προκειμένου να μην τσακώσει κάναν μπελιά [2].

Οπότε, από πού προήλθε αυτός ο χαρακτηρισμός; Γιατί φελλός; Απλούστατο. Οι ψαράδες στα δίχτυα τους (ή στα αγκίστρια τους), προκειμένου λόγου να μην τα χάνουν και να τα κρατούν στην επιφάνεια της θάλασσας (ναι, ισχύει και για όλα τα ύδατα με ψαράκια, που ενδέχεται να προσελκύουν ψαράδες) βάζουν φελλούς. Μοναδική χρησιμότητα η παντός καιρού επίπλευση! Να φαίνονται βρε παιδί μου, να μπανίζουν από μακριά! Ε; Τώρα βγάζει νόημα, έτσι;

Ο φελλός σαν υλικό, επίσης, φημίζεται για τις εξής του ιδιότητες: την ελαφρότητα (όπως προανέφερα), την ελαστικότητα, την στεγανότητα, την μόνωση, την αδράνεια και την αντοχή [3]. Και μετά απ’ αυτό, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά για τους απανταχού «φελλούς» αυτού του πλανήτη… Δηλαδή, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ποιά επιστήμη; Ακόμα κι ο Superman θα τα έβρισκε σκούρα…

[1] & [3] Πηγή: Quercus Suber, τα άπαντα ενός φελλού (www.fellos.gr).

[2] Τσακώνω μπελιά: Ιδιωματισμός, που σημαίνει «βρίσκω τον μπελά μου».